مینا بویری کناری؛ ابراهیم راستاد؛ محمد محجل؛ علی ناکینی؛ معصومه حقدوست
چکیده
کانسار روی- سرب- (نقره) تپهسرخ با سنگ میزبان سیلتستون، دولومیت و توف به سن کرتاسه زیرین در بخش شمالی رشته ایرانکوه در جنوب اصفهان قرار دارد. کانیهای سولفیدی در این کانسار شامل اسفالریت، گالن، تتراهدریت، پیریت و به مقدار کمتر کالکوپیریت، بورنیت و مارکازیت است. کانیهای باطله بیشتر شامل دولومیت، کوارتز و باریت است. رخسارههای سولفیدی ...
بیشتر
کانسار روی- سرب- (نقره) تپهسرخ با سنگ میزبان سیلتستون، دولومیت و توف به سن کرتاسه زیرین در بخش شمالی رشته ایرانکوه در جنوب اصفهان قرار دارد. کانیهای سولفیدی در این کانسار شامل اسفالریت، گالن، تتراهدریت، پیریت و به مقدار کمتر کالکوپیریت، بورنیت و مارکازیت است. کانیهای باطله بیشتر شامل دولومیت، کوارتز و باریت است. رخسارههای سولفیدی دیده شده در این کانسار را میتوان بر پایه ساخت و بافت و موقعیت قرارگیری آنها نسبت به گسل عادی همزمان با رسوبگذاری به رخسارههای رگه- رگچهای، لایهای و تودهای دستهبندی کرد. دگرسانی دولومیتی- سیلیسی، از دگرسانیهای اصلی دیده شده به همراه کانهزایی سولفیدی است. بیشترین شدت دگرسانی و کانهزایی سولفیدی همراه آن در مجاورت گسل عادی رخ داده است. بهطوری که با دور شدن از گسل از شدت دگرسانی و کانهزایی کاسته میشود. مطالعات ژئوشیمیایی گویای آن است که سیال کانهدار ماهیت اکسیدان دارد که پس از رسیدن به واحدهای میزبان دارای مواد آلی، احیا شده و عناصر همراه آن بهصورت سولفید نهشته شدهاند. مطالعه عناصر فرعی و کمیاب موجود در فازهای سولفیدی در رخسارههای کانیایی مختلف نشاندهنده آن است که سیال کانهدار، یک سیال واحد با ترکیب شیمیایی مشابه بوده است. حضور بافتهایی چون پیریت فرامبوییدال، چینخوردگی سیلتستون حاوی مواد آلی همراه با لامیناسیون سولفیدی در رخساره سولفیدی لایهای غنی از مواد آلی و ساختارهای دیاژنزی مانند لودکست در سیلتستون میزبان نمایانگر رخداد کانهزایی در زمان رسوبگذاری- دیاژنز است. در حالیکه کانهزایی در سنگ میزبان دولومیت ناحیهای به دلیل رخداد جانشینی دولومیت گرمابی در دولومیت ناحیهای، در دیاژنز کمژرفا صورت گرفته است. بنابراین کانسار تپهسرخ با توجه به داشتن ویژگیهایی از جمله تشکیل در محیط زمینساختی کششی، وجود سنگ میزبان سیلتستونی و دولومیتی و رخداد انواع رخسارههای سولفیدی رگه- رگچهای، لامینه و تودهای، همانند کانسارهای نوع سدکس است.
علی ناکینی؛ محمد محجل؛ علی یارمحمدی
چکیده
معادن انجیره- وجین تیران در 60 کیلومتری باختر اصفهان واقع شدهاند. واحدهای سنگی در این معادن، سن کرتاسه پایینی (بارمین بالایی- آلبین) دارند. این سنگها در سه معدن با فاصله کم از هم بهصورت تاقدیس با روند شمال باختر- جنوب خاور به نامهای وجینپایین، وجینبالا و انجیره- چکاب قرار دارند که میل محور آنها به سوی جنوب خاور است. چینخوردگی ...
بیشتر
معادن انجیره- وجین تیران در 60 کیلومتری باختر اصفهان واقع شدهاند. واحدهای سنگی در این معادن، سن کرتاسه پایینی (بارمین بالایی- آلبین) دارند. این سنگها در سه معدن با فاصله کم از هم بهصورت تاقدیس با روند شمال باختر- جنوب خاور به نامهای وجینپایین، وجینبالا و انجیره- چکاب قرار دارند که میل محور آنها به سوی جنوب خاور است. چینخوردگی واحدهای سنگی در هر سه معدن از الگوی یکسانی پیروی میکند که این امر ارتباط ساختاری سه معدن را به خوبی نشان میدهد. در بخش جنوب باختر هر سه معدن، تاقدیسهای فرادیوارهای تشکیل شدهاند که واحدهای کهنتر در آن برونزد یافتهاند. در ترانشههای انجیره و چکاب که در موقعیت یال برگشته تاقدیس ایجاد شده است واحدهای کهن رخنمون دارند. در ترانشه وجینبالا، شیب لایهها در یال جنوبی زیاد و در برخی از نقاط برگشته است. برداشت ساختاری از این سه معدن روشن ساخت که الگوی چینخوردگی در هر سه معدن از مدل (Break thrust fold) پیروی میکند. بهطوری که همه آنها در ساختمان تاقدیسی با یال جنوبی با شیب زیاد یا برگشته قرار دارند. این تاقدیس با محوری با میل º15 به سوی º150N است. با توجه به چگونگی چینخوردگی در این مدل، با پیشرفت چینخوردگی گسل وارون در یال برگشته بهوجود میآید که در این منطقه در سوی جنوب باختر هر سه معدن، این موضوع مشاهده میشود. این سه معدن توسط گسلهای خاوری- باختری از یکدیگر جدا شده و از همدیگر فاصله پیدا کردهاند. در این مطالعه افزون بر ارائه الگوی چینخوردگی، ارتباط گسلها و شکستگیهای موجود در هر سه معدن با استفاده از دادههای صحرایی و ماهوارهای بررسی و برای هر سه معدن معرفی شده است. روند چیره شکستگیها شمال باختر- جنوب خاور موازی صفحه محوری چینهاست و امتداد آنها با روند چینخوردگی در منطقه همخوانی دارد. مطالعه ساختاری در این سه معدن مشخص ساخت که ماده معدنی در سه موقعیت: 1) موازی لایهبندی در موقعیت چینهشناسی اولیه، 2) تمرکز در امتداد گسل وارون در یال برگشته تاقدیس و 3) تمرکز در سامانه گسستگی در منطقه قرار دارد.