چینه شناسی و فسیل شناسی
آرش شعبانپور حقیقی؛ لیدا بخشنده؛ طیبه محتاط؛ مسعود زمانی پدرام؛ سید حمید وزیری
چکیده
به منظور تحقیق طبقات سازند گورپی در منطقه زاگرس ، برش دشت ارژن در منطقه شیراز به مورد بررسی بایوزوناسیون و تعیین عمق دیرینه مورد مطالعه قرار گرفتند. این رسوبات دارای 130 متر ضخامت است که از طبقات سنگ آهک و شیل تشکیل شده است .به منظور تعیین عمق دیرینه سازند گورپی ، فرامینیفرهای پلانکتونیک و بنتیک مورد مطالعه قرار گرفتند. بدین صورت که درصد ...
بیشتر
به منظور تحقیق طبقات سازند گورپی در منطقه زاگرس ، برش دشت ارژن در منطقه شیراز به مورد بررسی بایوزوناسیون و تعیین عمق دیرینه مورد مطالعه قرار گرفتند. این رسوبات دارای 130 متر ضخامت است که از طبقات سنگ آهک و شیل تشکیل شده است .به منظور تعیین عمق دیرینه سازند گورپی ، فرامینیفرهای پلانکتونیک و بنتیک مورد مطالعه قرار گرفتند. بدین صورت که درصد فرامینیفرهای پلانکتونیک به کل اجتماع فرامینیفرها بعد از حذف فرامینیفرهای بنتیک درون زی (%P*) با استفاده ار فرمول D = e (3.58718+(0.03534 × %P* )) تعیین و عمقی برابر 270-510 متر را برای این رسوبات تعیین کرد. مطالعات انجام شده بر روی فرامینیفرها در این برش منجر به شناسایی 62 گونه متعلق به 18 جنس از فرامینیفرهای پلانکتونیک گردید. برمبنای فرامینیفرهای پلانکتونیک، رسوبات کرتاسه بالایی به 9 بایوزون جهانی تقسیم گردید که عبارتند از: بایوزون شماره یک : Dicarinella concavata Interval Zone ، بایوزون شماره دو: Dicarinella asymetrica Total Range Zone، بایوزون شماره سه : Globotruncanita elevata Partial Range Zone ، بایوزون شماره چهار: Globotruncana ventricosa Interval Zone ، بایوزون شماره پنج: Radotruncana calcarata Interval ، بایوزون شماره شش: Globotruncanella havanensis Partial Range Zone ، بایوزون شماره هفت: Globotruncana aegyptiaca Interval Zone بایوزون شماره هشت: Gansserina gansseri Interval Zone بایوزون شماره نه: Contusotruncana contusa Interval Zone براساس فرامینیفرهای پلانکتونیک مطالعه شده سن سانتونین پیشین تا ماستریشتین برای این رسوبات تعیین شد.
چینه شناسی و فسیل شناسی
آرش شعبانپور حقیقی؛ لیدا بخشنده؛ طیبه محتاط؛ مسعود زمانی پدرام؛ حمید وزیری
چکیده
در این مطالعه رسوبات کرتاسه بالایی حوضه زاگرس، حوضه فارس، برش پیرغیب به منظور بررسی زیستچینهنگاری و تغییرات سطح آب دریا مورد بررسی قرار گرفتند. این رسوبات دارای 206 متر ضخامت بوده که از طبقات سنگ آهک، شیل، مارن و مارن آهکی تشکیل شده است. مطالعات انجام شده بر روی فرامینیفرها در این برش منجر به شناسایی 70 گونه متعلق به 16 جنس از ...
بیشتر
در این مطالعه رسوبات کرتاسه بالایی حوضه زاگرس، حوضه فارس، برش پیرغیب به منظور بررسی زیستچینهنگاری و تغییرات سطح آب دریا مورد بررسی قرار گرفتند. این رسوبات دارای 206 متر ضخامت بوده که از طبقات سنگ آهک، شیل، مارن و مارن آهکی تشکیل شده است. مطالعات انجام شده بر روی فرامینیفرها در این برش منجر به شناسایی 70 گونه متعلق به 16 جنس از فرامینیفرهای پلانکتونیک شد. برمبنای فرامینیفرهای پلانکتونیک، رسوبات کرتاسه بالایی به 9 بایوزون جهانی تقسیم شدهاند که این بایوزونها از قدیم به جدید عبارتند از : بایوزون شماره یک : Dicarinella concavata Interval Zone ، بایوزون شماره دو: Dicarinella asymetrica Total Range Zone، بایوزون شماره سه: Globotruncanita elevata Partial range zone ، بایوزون شماره چهار: Globotruncana ventricosa Interval Zone ، بایوزون شماره پنج: Radotruncana calcarata Interval ، بایوزون شماره شش: Globotruncanella havanensis Partial range zone ، بایوزون شماره هفت: Globotruncana aegyptiaca Interval zone ، بایوزون شماره هشت : Gansserina gansseri Interval zone، بایوزون شماره نه :Contusotruncana contusa Interval Zone رسوبات کرتاسه بالایی در منطقه مورد مطالعه برمبنای فرامینیفرهای پلانکتونیک، دارای سن کنیاسین – ماستریشتین پسین است. با توجه به بررسی مورفوتایپهای فرامینیفرهای پلانکتون عمق حوضه رسوبی روند افزایشی از کنیاسین تا سانتونین میانی را نشان می دهد. هر چند در زمان سانتونین بالایی عمق حوضه کاهش مییابد .و دوباره در ابتدای کامپانین حوضه رسوبی عمیق میشود ، در انتهای کامپانین ونزدیک به مرز کامپانین- ماستریشتین کم عمق شدگی حوضه و پسروی را مشاهده میکنید.
چینه شناسی و فسیل شناسی
فاطمه مهدیخوانی؛ محمودرضا مجیدی فرد؛ طیبه محتاط؛ لیدا بخشنده؛ مسعود زمانی پدرام
چکیده
به منظور مطالعه سنگچینهنگاری و زیستچینهنگاری مرز کرتاسه- پالئوژن، دو برش زالوبند و هونو در شرق خور (استان اصفهان) در نظر گرفته شد. ضخامت لایههای مورد نظر در برش زالوبند 100 متر و در برش هونو 70 متر اندازهگیری شده است. این توالی در برش اول بیشتر از مارن، سنگآهک مارنی، سنگماسه آهکی، سنگآهک، ماسهسنگ و کنگلومرا ...
بیشتر
به منظور مطالعه سنگچینهنگاری و زیستچینهنگاری مرز کرتاسه- پالئوژن، دو برش زالوبند و هونو در شرق خور (استان اصفهان) در نظر گرفته شد. ضخامت لایههای مورد نظر در برش زالوبند 100 متر و در برش هونو 70 متر اندازهگیری شده است. این توالی در برش اول بیشتر از مارن، سنگآهک مارنی، سنگماسه آهکی، سنگآهک، ماسهسنگ و کنگلومرا و در برش دوم مارن، سنگآهک و سنگآهک ماسهای تشکیل شده است. بخش پایینی این توالی سازند فرخی و بخش بالایی آن را سازند چوپانان تشکیل می‌دهد. در بررسیهای بیواستراتیگرافی 31 جنس و 17 گونه (5 جنس و 4 گونه پلاژیک و 26 جنس و 13 گونه بنتیک) فرامینیفرا شناسایی و معرفی شده است. مطالعات فسیلشناسی سن توالی مورد مطالعه را در هر دو برش برای سازند فرخی ماستریشتین پسین و برای سازند چوپانان پالئوسن پسین تعیین کرده است. بر اساس مطالعات انجام شده در برش زالوبند، ناپیوستگی فرسایشی در مرز کرتاسه- پالئوژن و بر اساس مطالعات فسیلشناسی، تغییرات رخساره‌ای و سنگشناسی در برش هونو، ناپیوستگی موازی تشخیص داده شد.
حسام حسینی؛ نادر کهنسال قدیم‌وند؛ مسعود زمانی پدرام؛ محمودرضا مجیدیفر؛ علیرضا شهیدی
چکیده
انباشت ترادفهای سنگی گروه شمشک از میانه‌های تریاس پسین و همزمان با کوهزایی سیمرین پیشن آغاز و با ناپیوستگی رویداد سیمرین میانی به دیرینگی ژوراسیک میانی به پایان رسیده است. بدین سان این واحد سنگ‌چینه‌ای، سکانسی از فروهشته‌های عمدتاً سیلیسی کلاستیک و گاه دریایی است که مرز پایین و بالای آن شواهدی از دو رویداد زمین‍‌ساختی از ...
بیشتر
انباشت ترادفهای سنگی گروه شمشک از میانه‌های تریاس پسین و همزمان با کوهزایی سیمرین پیشن آغاز و با ناپیوستگی رویداد سیمرین میانی به دیرینگی ژوراسیک میانی به پایان رسیده است. بدین سان این واحد سنگ‌چینه‌ای، سکانسی از فروهشته‌های عمدتاً سیلیسی کلاستیک و گاه دریایی است که مرز پایین و بالای آن شواهدی از دو رویداد زمین‍‌ساختی از نوع کوهزایی دارد. به همین لحاظ، سطح تماس پایینی شمشک با کربنات‌های پلاتفرمی تریاس میانی موسوم به سازند الیکاست که با پالیوکارست‌های کهن حاوی بوکسیت و لاتریت مشخص میشود و مرز بالایی آن که از نوع دگرشیبی موازی و گاه دگرشیب است با مارن‌ها و کربنات‌های سازند دلیچای حاوی سنگواره‌های اشکوب باژوسین (ژوراسیک میانی) مشخص میشود. نتایج حاصل از بررسی تغیرات رخساره‌ها و محیط رسوبی گروه شمشک در برش پرور- کاورد نشانگر فروهشته‌های عمدتاً سیلیسی آواری است که در بردارنده 3 مجموعه رخساره‌ای و 22 زیررخساره است که در 3 محیط رودخانه‌ای (خشکی)، دلتایی حد واسط و دریایی (ساحلی کم‌عمق) انباشته شدهاند. تغییرات عمودی رخساره‌ها بیانگر یک سکانس ناکامل رسوبی و پدید آمده از فرسایش فرازمین‌های سیمرین پیشین است که به‌طور مقطعی زیر اثر پیشروی دریای کم‌عمق بوده است. گفتنی است که پایان‌پذیری گروه شمشک به رخساره‌های دریایی کمژرفا نشان می‌دهد که در مقایسه با نواحی همجوار، فروهشته‌های آواری پایان سیکل شمشک، قبل از انباشت سازند دریایی دلیچای، در اثر چرخههای فرسایشی کوهزایی سیمرین میانی از سکانس این گروه حذف شدهاند.
