رسوب شناسی
علی حسین جلیلیان؛ محمدعلی کاوسی
چکیده
سازند گدوان (هوتریوین-بارمین) معرف بخشی از توالی رسوبی کرتاسه زیرین در مناطق مرکزی و خاوری کمربند چینخورده-رانده زاگرس است. مطالعات میدانی رخنمونها و سنگنگاری 30 مقطع نازک از نمونههای این سازند در تاقدیس خانهکت همراه با بررسی نمودارهای گاما-صوتی و 25 مقطع نازک از خردههای حفاری دو حلقه چاه از میدانهای گازی دشتک و بندوبست در ...
بیشتر
سازند گدوان (هوتریوین-بارمین) معرف بخشی از توالی رسوبی کرتاسه زیرین در مناطق مرکزی و خاوری کمربند چینخورده-رانده زاگرس است. مطالعات میدانی رخنمونها و سنگنگاری 30 مقطع نازک از نمونههای این سازند در تاقدیس خانهکت همراه با بررسی نمودارهای گاما-صوتی و 25 مقطع نازک از خردههای حفاری دو حلقه چاه از میدانهای گازی دشتک و بندوبست در زیرپهنه فارس داخلی گویای رویدادهای مهمی در روند تکامل حوضه، بهویژه تغییر نظام رسوبگذاری و نوع سکوی (پلاتفرم) آن زمان است. نکته کلیدی در این میان، تغییر کربناتهای ستبرلایه و کوهساز نئوکومین به تناوب شیل، مارن و سنگ آهکهای نازکلایه سازند گدوان است که نشانه اختلال در تولید کربنات و تغییر ماهیت سکوی فارس است. آشفتگی زیستی شدید و بافت غالبا گلپشتیبان ریزرخسارههای سنگ آهک اسکلتی با حضور قابل توجه نرمتنان، جلبکهای سبز و روزنداران کفزی در تناوبهای آهکی-شیلی سازند گدوان گویای رسوبگذاری آن در یک سکوی مختلط کربناته-آواری است. این سکو نتیجه افزایش ورود آواریها از مناطق جنوبی حوضه زاگرس و تغییر سکوی شیبدار (رمپ) اُاُلیتی-پلوییدی فهلیان به محیطی متشکل از یک تالاب باز و یک فلات قاره گلی است. در بُرشهای زیرزمینی این تغییرات با افزایش قابل توجه پرتو گاما و کاهش مقدار سرعت در نمودارهای ژئوفیزیکی همخوانی دارند. بخش خلیج، معرف واحدهای آهکی محدود در شیلهای سازند گدوان است که از کاهش نسبی واردات آواری و افزایش مقطعی تولید کربنات در سکوی مختلط حکایت میکند. با توجه به آرامش نسبی زمینساختی زیرپهنه فارس داخلی در کرتاسه پیشین، تغییرات یادشده نتیجه اقلیم گرم و مرطوب و افت و خیزهای کوتاهمدت سطح جهانی آب دریاها در آن زمان است.
محمد علی اولادزاد عباسآبادی؛ بهرام موحد
چکیده
امروزه، ارزیابی توان هیدروکربنزایی سازندها با استفاده از روش ∆logR (روشی براساس جدایی بین نمودارهای درونچاهی تخلخل(DT / CNL / RHOB) ) و نمودار درونچاهی مقاومت ویژه (RT)بهعنوان روشی مناسب در بسیاری از چاههای هیدروکربنی در جهان به کار برده میشود. آغاز این روشها که در سالهای 1980 مورد توجه پژوهشگران قرار گرفت براساس تأثیرات ...
بیشتر
امروزه، ارزیابی توان هیدروکربنزایی سازندها با استفاده از روش ∆logR (روشی براساس جدایی بین نمودارهای درونچاهی تخلخل(DT / CNL / RHOB) ) و نمودار درونچاهی مقاومت ویژه (RT)بهعنوان روشی مناسب در بسیاری از چاههای هیدروکربنی در جهان به کار برده میشود. آغاز این روشها که در سالهای 1980 مورد توجه پژوهشگران قرار گرفت براساس تأثیرات لایههای دارای مواد آلی برروی نمودارهای درونچاهی بود. Passey et al. (1990) روشی را برای پیشبینی غنیشدگی ماده آلی در سنگهای مادر ارائه کردند که دارای دقت بالا و قابلیت بررسی محدوده وسیعی از درجه بلوغ بود. اساس این روش از برهمنهی نمودارهای درونچاهی تخلخل(صوتی، نوترون، چگالی) مقیاسبندی شده برروی نمودار درونچاهی مقاومت ویژه و تعیین مقدار جدایی بین این دو نمودار و محاسبه مقدار کل کربن آلی TOC و S2 است. با استفاده از این روش میتوان در مراحل اکتشاف و تولید، ارزیابی نسبی مناسبی از سازندها را بدون تهیه نمونه بهدست آورد. در این مطالعه، مناطق دارای غنیشدگی ماده آلی سازند گدوان در چاه SP-A واقع در ناحیه پارس جنوبی با استفاده از روش ∆LogR تعیین شده است و برای چاه SP-A نتایج حاصل از این بررسی با دادههای مربوط به تجزیه پیرولیز راکاول نمونههای مغزه مقایسه شدهاند که ارتباط خوبی نشان میدهند.