علیرضا رجبی هرسینی
چکیده
شیلهای سیلورین (سازند سرچاهان) با حجم بالای مواد آلی، اصلیترین سنگ منشأ مخازن گروه دهرم (سازندهای کنگان و دالان) در میدان گازی پارس جنوبی (واقع در آبهای خلیجفارس) هستند. در بررسی روی مغزههای حفاری تهیه شده از دو چاه، در بخشهایی از سازند کنگان در میدان یاد شده، آثار هیدروکربوری (بقایای نفت مرده و بیتومن) دیده شد. در پارهای از ...
بیشتر
شیلهای سیلورین (سازند سرچاهان) با حجم بالای مواد آلی، اصلیترین سنگ منشأ مخازن گروه دهرم (سازندهای کنگان و دالان) در میدان گازی پارس جنوبی (واقع در آبهای خلیجفارس) هستند. در بررسی روی مغزههای حفاری تهیه شده از دو چاه، در بخشهایی از سازند کنگان در میدان یاد شده، آثار هیدروکربوری (بقایای نفت مرده و بیتومن) دیده شد. در پارهای از گزارشهای قدیمی، به سنگ منشأ بودن رسوبات تریاس زیرین (سازند کنگان) اشاره شده است؛ به عبارتی، گفته میشد که سازند کنگان در تولید محتویات مخزنی (گازها و کاندنسیتها) نقش داشته است. مطالعه اخیر در قالب شناخت و بررسی ویژگیهای ژئوشیمیایی آثار هیدروکربوری (قیر و مواد آسفالتنی) موجود در سازند کنگان (نه محتویات مخزنی) نشان میدهد، هیدروکربورهای یاد شده از میانلایههایی با ترکیب شیلی و شیلی- آهکی در بخشهایی از سازند کنگان تولید شدهاند، اما چون فاقد مقدار مواد آلی لازم برای تولید در حجم عظیم هیدروکربور بوده و در ضمن از نظر بلوغ، نمونههای بررسی شده در اواخر دیاژنز- اوایل کاتاژنز (شروع پنجره تولید نفت) هستند، به نظر میرسد که ارتباطی با هیدروکربورهای تولیدی از شیلهای سیلورین ندارند.