اسماعیل اشرف‌پور؛ کوین م. انسدال؛ سعید علیرضایی
چکیده
محدوده طلای ارغش شامل پنج سامانه رگه‌ای طلا‌دار (Au-I تا Au-V) و یک رگه آنتیموان‌دار است. سنگ میزبان این رگه‌ها، سنگ‌های آتشفشانی اسیدی تا حدواسط، توف، گرانیت و دیوریت است. پیریت کانی سولفیدی اصلی و شامل چهار نسل مختلف Py-I) تا (Py-IVاست. مقادیر δ34S پیریتها در تجزیه‌های ماده کل، شامل یک گروه بسیار غنی از 34S (:δ34S ...
بیشتر
محدوده طلای ارغش شامل پنج سامانه رگه‌ای طلا‌دار (Au-I تا Au-V) و یک رگه آنتیموان‌دار است. سنگ میزبان این رگه‌ها، سنگ‌های آتشفشانی اسیدی تا حدواسط، توف، گرانیت و دیوریت است. پیریت کانی سولفیدی اصلی و شامل چهار نسل مختلف Py-I) تا (Py-IVاست. مقادیر δ34S پیریتها در تجزیه‌های ماده کل، شامل یک گروه بسیار غنی از 34S (:δ34S 3/9+ تا 8/21+ در هزار) و یک گروه کمی غنی تا کمی تهی شده از 34S (:δ34S 1/5+ تا 3/4- در هزار) است. برای تعیین ویژگی ایزوتوپی نسل‌های مختلف پیریتها تجزیه‌های ریز‌کاو(پروب) لیزری صورت گرفت. پیریت‌های نسل اول تا سوم گستره به‌نسبت کوچکی از δ34S (:δ34S 8/5- تا 1/0+ در هزار) نشان می‌دهند که می‌تواند نشانگر منشأ ماگمایی برای گوگرد باشد. پیریت‌های نسل چهارم بسیار غنی از 34S هستند (9/8+ تا 7/23+ در هزار) که حاکی از تأمین گوگرد از یک منشأ غنی از 34S مانند تبخیری‌ها است. مقادیر بالای δ34S در پیریت نسل چهارم مسئول مقادیر مثبت δ34S در تجزیه‌های ماده کل هستند.
مقادیر δ34S دو نمونه استیبنیت از کانسنگ آنتیموان (4/14- تا 8/18- در هزار) می‌تواند مربوط به منشأ متفاوت گوگرد و احتمالاً آنتیموان و/یا تغییرات شدید در شرایط فیزیکوشیمیایی سیال در هنگام نهشت کانسنگ باشد. پی‌سنگ رسوبی- دگرگونی می‌تواند تأمین‌کننده گوگرد و آنتیموان باشد. مقادیر δ13CPDB حدود 1 در هزار نمونه‌های کلسیت، نشان‌دهنده منشأ رسوبی کربن است. واحدها و میان لایه‌های کربناتی می‌توانند منشأ مناسبی برای کربن باشند. داده‌های ایزوتوپ‌های پایدار نشان می‌دهد که سیال‌های گرمابی تاریخچه پیچیده‌ای از برهم‌کنش سیال/سنگ را پشت سر گذاشته‌اند
محمود عبداللهی؛ علیرضا رئیسی؛ حجت نادری
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی امکان پرعیار سازی کانسار آنتیموان لخشک با استفاده از روش فلوتاسیون انجام شده است. عیار آنتیموان در نمونه 23/17 درصد است. مهم‌ترین کانیهای موجود در نمونه، استیبنیت، کوارتز و پیریت و درجه آزادی ذرات استیبنیت 210 میکرون است.
برای فرآوری کانسار آنتیموان لخشک، نمونه اولیه از نظر دانه‌بندی به سه بخش ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی امکان پرعیار سازی کانسار آنتیموان لخشک با استفاده از روش فلوتاسیون انجام شده است. عیار آنتیموان در نمونه 23/17 درصد است. مهم‌ترین کانیهای موجود در نمونه، استیبنیت، کوارتز و پیریت و درجه آزادی ذرات استیبنیت 210 میکرون است.
برای فرآوری کانسار آنتیموان لخشک، نمونه اولیه از نظر دانه‌بندی به سه بخش تقسیم شد و پر عیار سازی بخش دانه ریز آن (38+210- میکرون) به روش فلوتاسیون بررسی شد. عیار بار ورودی به فلوتاسیون 50/20 درصد است. در انجام آزمایشهای فلوتاسیون از روش آماری تاگوچی استفاده شد و پارامترهای مؤثر در فرآیند بهینه شدند. پارامترهای بهینه فلوتاسیون شامل فعال کننده سولفات مس با غلظت 1700 گرم بر تن، کلکتور امیل گزنتات پتاسیم با غلظت 900 گرم بر تن، درصد وزنی جامد در پالپ 22 درصد و دانه‌بندی 38+150- میکرون تعیین شد. همة آزمایشها در pH طبیعی (8/6) انجام شد و کف ساز مورد استفاده نیز MIBC بود. در این شرایط کنسانترهای با عیار 38 درصد Sb و بازیابی 91 درصد به دست آمد.
