سیدمحسن طباطباییمنش؛ فاطمه جوادی؛ فروغالسادات ظهوری
چکیده
اسکارن نابر در حدود 35 کیلومتری جنوب باختر کاشان و در کمان ماگمایی ارومیه- دختر قرار دارد. اسکارنسازی در این منطقه در مجاورت سنگآهک سازند قم به سن الیگومیوسن و توده نفوذی با سن احتمالی میوسن میانی- بالایی شکل گرفته است. کانیهای سازنده اصلی این اسکارنها شامل گارنت، کلینوپیروکسن، اپیدوت و کانیهای فرعی شامل وزوویانیت، کلریت، ...
بیشتر
اسکارن نابر در حدود 35 کیلومتری جنوب باختر کاشان و در کمان ماگمایی ارومیه- دختر قرار دارد. اسکارنسازی در این منطقه در مجاورت سنگآهک سازند قم به سن الیگومیوسن و توده نفوذی با سن احتمالی میوسن میانی- بالایی شکل گرفته است. کانیهای سازنده اصلی این اسکارنها شامل گارنت، کلینوپیروکسن، اپیدوت و کانیهای فرعی شامل وزوویانیت، کلریت، ترمولیت- اکتینولیت، اسفن، کوارتز و کلسیت و کانههای همراه شامل پیروتیت، پیریت، به همراه مقادیر کمتر کالکوپیریت، اسفالریت و مگنتیت هستند. با توجه به حضور فراوان مجموعه کانیهای منیزیمدار مانند دیوپسید و کانیهای کلسیمدار مانند گارنت، وزوویانیت و اپیدوت وجود سنگ میزبان از نوع کلسیتی- دولومیتی میتواند بسیار محتمل باشد. برای تشکیل اسکارن و توسعه کانیزایی در این منطقه 3 مرحله پیشنهاد میشود: مرحله 1 که با تشکیل کانیهای بیآب دما بالایی همچون گارنت (گروسولار) و دیوپسید مشخص شده است. مرحله 2 که با تشکیل کانیهای آندرادیت و اسفن همراه است. در مرحله 3 جایگزینی کانیهای بیآب توسط مجموعههای آبدار در دمای کمتر از 470 درجه سانتیگراد انجام میگیرد. در این مرحله کانیهایی همچون ترمولیت- اکتینولیت، اپیدوت، کلریت و وزوویانیت تشکیل میشود. کانهزایی مربوط به فاز تأخیری تشکیل اسکارن بوده و تحت تأثیر سیالهای گرمابی رخ داده است.