عباس مهرپویا؛ علی اصغر مروت
چکیده
با بنیاد قرار دادن خرد همگانی (Common Sense) و بهرهگیری از ویژگی خردگرایی در انسان و پذیرش آن به عنوان ابزاری همگانی، پژوهش پیش رو به روشنگری در این باره میپردازد که زمینگردی و گردشگری در طبیعت با فراهم آوردن بخت شایسته در دستیابی به دادههای بکر و دستنخورده زمینی از راه کاوش و جستجوی خردگرایانه در طبیعت و رویارویی و نگرش در پدیدههای ...
بیشتر
با بنیاد قرار دادن خرد همگانی (Common Sense) و بهرهگیری از ویژگی خردگرایی در انسان و پذیرش آن به عنوان ابزاری همگانی، پژوهش پیش رو به روشنگری در این باره میپردازد که زمینگردی و گردشگری در طبیعت با فراهم آوردن بخت شایسته در دستیابی به دادههای بکر و دستنخورده زمینی از راه کاوش و جستجوی خردگرایانه در طبیعت و رویارویی و نگرش در پدیدههای بیشمار زمینشناسی و زمینریختشناسی آن، میتواند تعریفی روشنتر از زیبایی را به دست دهد که این خود در پیوند با اندیشه زمینگردی زیباییشناسانه است. به گفتهی دیگر، زمینگرد در گردش و کاوش خود با گام نهادن در راههایی که به نگاهی نزدیکتر به تار و پود درهم تنیده از بافتمان گسترده زمین میانجامد، در جستجویی خردگرایانه درگیر میشود که به دستیابی وی به برداشت اندیششی روشنتری از زیبایی میانجامد. برایند انجامین در پژوهش پیش رو آنست که زمینگردی و گردش و کاوش در پدیدههای زمینی از جمله راههای پرباری است که به روشنگری برداشت اندیششی انسان از زیبایی کمک میکند و این خود به گشودن فرادید (واژهی فرادید ساخته نگارنده در برابر نهاده واژه انگلیسی horizon است.)ی ماندگارتر و پایاتر برای ساختن و گسترش زمینگردی پایدار بر پایه زیباییشناسی زمینی خردگرایانه خواهد انجامید.