چینه شناسی و فسیل شناسی
میثم شفیعی اردستانی؛ محمد وحیدی نیا
چکیده
در این مطالعه تکامل ساختارهای حفاظتی فرامینیفرهای پلانکتونیک سازند آبدراز در چهار برش چینه‌شناسی روستای آبدراز، الگو (گردنه مزدوران)، روستای پادها و شوراب به‌منظور تعیین تغییرات سطح دریا موردمطالعه قرار گرفت. بامطالعه سنگ‌شناسی سازند آبدراز مشخص شد که برش شوراب (شرقی‌ترین بخش حوضه رسوبی کپه داغ) با 374 متر و برش روستای پادها با ...
بیشتر
در این مطالعه تکامل ساختارهای حفاظتی فرامینیفرهای پلانکتونیک سازند آبدراز در چهار برش چینه‌شناسی روستای آبدراز، الگو (گردنه مزدوران)، روستای پادها و شوراب به‌منظور تعیین تغییرات سطح دریا موردمطالعه قرار گرفت. بامطالعه سنگ‌شناسی سازند آبدراز مشخص شد که برش شوراب (شرقی‌ترین بخش حوضه رسوبی کپه داغ) با 374 متر و برش روستای پادها با 602 متر به ترتیب کمترین و بیشترین ضخامت را در میان‌برش‌های موردمطالعه دارا هستند. درمجموع تعداد 77 گونه متعلق به 19 جنس از فرامینیفرهای پلانکتونیک مورد شناسایی قرار گرفتند. درمجموع تعداد 8 صفحه محافظت‌کننده دهانه اولیه در ناحیه نافی فرامینیفرهای پلانکتونیک شناسایی گردید. به ترتیب چهار نوع ساختار Porticus (Simple lip, Tooth like Porticus, Spiral Porticus, Imbricate Porticus)(متعلق به گروه مورفوتایپ شماره 2 و 3)، سه نوع ساختار Tegillum (Roll type-Tegillum, Strap-shape-Tegillum, Sheet like-Tegillum)(متعلق به گروه مورفوتایپ 3) و یک ساختار Lip (متعلق به گروه مورفوتایپ 1) به همراه فراوانی آن‌ها تشخیص داده شد. مطالعه آماری ساختارهای محافظت‌کننده ناحیه نافی نشان داد که ساختارهای Lip و Simple lip برخلاف ساختارهای Imbricate Porticus وSheet like Tegillum بیشترین فراوانی را دربرش های موردمطالعه دارند که خود نشان‌دهنده نهشت رسوبات سازند آبدراز در یک دریای نسبتاً کم‌عمق است.
نسیم موسوی؛ انوشیروان لطفعلی کنی؛ عبدالمجید موسوی‌نیا
چکیده
در این مطالعه رسوبات مرز سازندهای آیتامیر و آبدراز در برش امیرآباد در خاور منطقه کپه‌داغ بررسی شدند. بر پایه نانوفسیل‌های آهکی برای این محدوده، بر پایه زیست‌زون‌بندی NC، سن آلبین پسین تا تورونین پسین تعیین شده است. شواهد بسیاری مانند تغییرات پالئواکولوژیکی و تغییر در میزان تدفین کربن آلی، ثبت رخداد غیر هوازی اقیانوسی مرز سنومانین- ...
بیشتر
در این مطالعه رسوبات مرز سازندهای آیتامیر و آبدراز در برش امیرآباد در خاور منطقه کپه‌داغ بررسی شدند. بر پایه نانوفسیل‌های آهکی برای این محدوده، بر پایه زیست‌زون‌بندی NC، سن آلبین پسین تا تورونین پسین تعیین شده است. شواهد بسیاری مانند تغییرات پالئواکولوژیکی و تغییر در میزان تدفین کربن آلی، ثبت رخداد غیر هوازی اقیانوسی مرز سنومانین- تورونین (OAE2) را در رسوبات مربوط به این بخش تأیید می‌کند. رخدادهای غیرهوازی بیشتر در اثر افزایش حاصلخیزی و تولید رخ می‌دهند که این شرایط بیشتر با افزایش تدفین کربن آلی در رسوبات همراه است. مطالعات پالئواکولوژیکی در طول توالی امیرآباد، شامل کاهش فراوانی جنس‌های Broinsonia و Biscutum در رسوبات مربوط به ابتدای سنومانین پسین و افزایش جنس Watznaueria در این محدوده زمانی است که شرایط محیطی الیگوتروف را پیشنهاد می‌کند. در بخش انتهایی سنومانین پسین و مرز سنومانین- تورونین با افزایش فراوانی نسبی گونه‌های شاخص آب‌های سطحی مغذی مانند جنس Biscutum و افزایش شاخص حاصلخیزی (Biscutum+Zeugrhabdotus)/Watznaueria حاکمیت شرایط محیطی یوتروف را محتمل می‌کند. حضور نداشتن جنس Nannoconus که در شرایط غیرهوازی غایب است نیز می‌تواند از نشانه‌های محیطی ثبت OAE2 باشد. با درنظر گرفتن میزان کربن آلی کل موجود در رسوبات که در محدوده تعیین شده روند افزایشی دارد و نشانه‌های پالئواکولوژیکی یاد شده، ثبت رخداد غیرهوازی اقیانوسی سنومانین پسین در رسوبات برش امیرآباد در خاور منطقه کپه‌داغ قطعی به نظر می‌رسد. این رخداد جهانی اگر چه در مناطق مختلفی در شیل‌های سیاه اقیانوسی گزارش شده؛ ولی در مقاطع بسیاری، بهویژه در خاور حوضه تتیس، در رسوبات مربوط به آب‌های کم‌ژرفا نیز به ثبت رسیده است. توالی رسوبات شیلی- مارنی منطقه کپه‌داغ را می‌توان در ادامه روند جهانی آن و به عنوان خاوری‌ترین منطقه از حوضه تتیس نام برد که شرایط غیر هوازی اقیانوسی سنومانین پسین OAE2 در حوضه‌ای به نسبت کم‌ژرفا رخ داده است.
فرشید یوسفی مقدم؛ محسن علامه؛ سیدمحمود حسینی‌نژاد؛ لیدا بخشنده
چکیده
سازند آبدراز یکی از واحدهای سنگ‌چینه‌ای کرتاسه بالایی به سن تورونین- سانتونین در حوضه رسوبی کپه‌داغ، در شمال خاوری ایران است. سنگ‌شناسی اصلی آن در برش سنگانه شامل مارن، سنگ‌آهک مارنی و مارن‌های آهکی خاکستری تا متمایل به سبز روشن همراه با سه افق سنگ‌آهک گل سفیدی است که از شاخص‌های این سازند به شمار می‌رود. ستبرای این سازند در برش ...
بیشتر
سازند آبدراز یکی از واحدهای سنگ‌چینه‌ای کرتاسه بالایی به سن تورونین- سانتونین در حوضه رسوبی کپه‌داغ، در شمال خاوری ایران است. سنگ‌شناسی اصلی آن در برش سنگانه شامل مارن، سنگ‌آهک مارنی و مارن‌های آهکی خاکستری تا متمایل به سبز روشن همراه با سه افق سنگ‌آهک گل سفیدی است که از شاخص‌های این سازند به شمار می‌رود. ستبرای این سازند در برش نامبرده 530 متر اندازه‌گیری شده است که 41 نمونه به‌صورت سیستماتیک از آن برداشت شده است. به منظور بازسازی و تفسیر محیط دیرینه سازند آبدراز، این سازند در برش سنگانه با استفاده از رخساره‌های پالینولوژیکی و همچنین استفاده از تطابق استراکدا و داینوفلاژله‌ها مورد بررسی قرار گرفت. با بررسی نسبت فراوانی دو گروه از استراکدا (پلاتی‌کوپیدها به پودوکوپیدها) بیشترین میزان اکسیژن حل شده اقیانوسی، در توالی‌های مارنی نزدیک به باندهای آهکی گل سفیدی و کمترین آن در توالی‌های دور از این باندهای آهکی است. بر پایه فراوانی جنس‌هایی مانند Paracypris, Brachycthere Bairdiaکه بیشتر در نزدیکی باندهای آهکی گل سفیدی است و استراکدایی با کاراپاس آرایش یافته و پوستهای ستبرتر مانند Veenia, Pterygocythereis که در توالی‌های مارنی نزدیک به باندهای آهکی گل سفیدی دیده می‌شود، می‌توان گفت ژرفا در نزدیکی باندهای آهکی گل سفیدی کمتر و به سمت واحدهای مارنی و شیلی ژرفا بیشتر می‌شود. تحلیل 82 اسلاید پالینولوژیکی سبب شناسایی سه پالینوفاسیس II، IV و V در این سازند شد. نتایج حاصل از مطالعات آماری روی عاملهای پالینولوژیکی همچون نسبت AOM به پالینومورف‌های دریایی، فراوانی آستر داخلی روزن‌بران و مقایسه نسبت داینوفلاژله‌ها P/G به منظور تعیین میزان اکسیژن در محیط نشان می‌دهد که بیشتر شرایط کم‌اکسیژن بر سازند حاکم بوده است؛ اما در زمان‌هایی شرایط اکسیدان نیز بر محیط چیره شده است. همچنین به منظور بررسی تغییرات ژرفا با استفاده از شواهد پالینولوژیکی از دو عامل نسبت داینوسیست‌های نریتیک داخلی به خارجی و نسبت سیست‌های C/PPC استفاده شد. مطالعات صورت گرفته به وسیله استراکدا نتایج حاصل از مطالعات پالینولوژیکی را تأیید می‌کند و نشان می‌دهد که رسوبات سازند آبدراز به‌طور کلی در یک دریای باز با تغییراتی از نریتیک داخلی تا نریتیک خارجی و در یک محیط کم‌اکسیژن تا بدون اکسیژن روی یکدیگر انباشته شده‌اند.
میثم شفیعی اردستانی؛ محمد وحیدی نیا؛ عباس صادقی
چکیده
در این پژوهش، گذر زمانی سانتونین-کامپانین بر اساس روزن‌بران شناور در 5 برش چینه‌شناسی الگو، روستای پادها٬ شوراب، روستای آبدراز و برش قره‌سو در خاور حوضه رسوبی کپه‌داغ مورد بررسی قرار گرفت. در تمامی برش‌های مورد مطالعه گونه جهانی Marsupites testudinarius Schlotheim که انقراض آن به طور گسترده در تعیین قاعده زمانی کامپانین به کار می‌رود یافت نگردید. ...
بیشتر
در این پژوهش، گذر زمانی سانتونین-کامپانین بر اساس روزن‌بران شناور در 5 برش چینه‌شناسی الگو، روستای پادها٬ شوراب، روستای آبدراز و برش قره‌سو در خاور حوضه رسوبی کپه‌داغ مورد بررسی قرار گرفت. در تمامی برش‌های مورد مطالعه گونه جهانی Marsupites testudinarius Schlotheim که انقراض آن به طور گسترده در تعیین قاعده زمانی کامپانین به کار می‌رود یافت نگردید. چندین افق زیستی همزمان از روزن‌بران شناور نزدیک به گذر زمانی سانتونین-کامپانین شامل LODs گونه‌های Ventilabrella austiniana Cushman, Dicarinella concavata (Brotzen) , Dicarinella asymetrica (Sigal) و FOD گونه Contusotruncana patelliformis (Gandolfi) ثبت گردیدند. مرز زمانی سانتونین- کامپانین در بالاترین قسمت زیست زون Dicarinella asymetrica Total Range Zoneو در قسمت بالایی سازند آبدراز در برش‌های الگو، شوراب، روستای آبدراز و روستای پادها و در قاعده سازند آب تلخ در برش قره‌سو قرار دارد. مدل زیستی به دست آمده برای برش‌های مورد مطالعه قابل مقایسه با مدلGale et al. (2008) در برش WDS (Waxahachie Dam Spill way Section) ، شمال تگزاس است. مطالعه آماری تجمعات روزن‌بران شناور و کف‌زی مشخص نمود که فراوانی پایین روزن‌بران شناور کیل‌دار و همچنین درصد پایین روزن‌بران شناور (%P) نشان‌دهنده شرایط محیطی کم‌ژرفا در برش‌های الگو، شوراب، روستای آبدراز و روستای پادها و فراوانی بالای روزن‌بران شناورکیل‌دار و نیز درصد بالای روزن‌بران شناور(%P) نشان دهنده شرایط ژرف در برش قره‌سو در بالای مرز سانتونین-کامپانین می‌باشد. همچنین نسبت روزن‌بران شناور به کف‌زی‌های سطح زی تعیین و با استفاده از معادلهواندرزوان مشخص شد که ژرفای آب در قاعده زمانی کامپانین به حدود 160 متر در برش قره‌سو رسیده است.
میثم شفیعی اردستانی؛ ابراهیم قا سمی نژاد؛ حسین وزیری مقدم
چکیده
به منظور زیست‌چینه‌نگاری سازند آبدراز در برش الگو٬ این توالی ٣٠٠ متری مورد نمونه‌برداری و بررسی دقیق قرار گرفت. سنگ‌شناسی عمده این سازند شیل و مارن‌های خاکستری روشن به همراه دو واحد سنگ‌آهک گل سفید است. همبری زیرین سازند آبدراز با آیتامیر هم‌شیب و فرسایشی است و با توجه به تغییر شدید سنگ‌شناسی، به طور کامل آشکار است اما سطح ...
بیشتر
به منظور زیست‌چینه‌نگاری سازند آبدراز در برش الگو٬ این توالی ٣٠٠ متری مورد نمونه‌برداری و بررسی دقیق قرار گرفت. سنگ‌شناسی عمده این سازند شیل و مارن‌های خاکستری روشن به همراه دو واحد سنگ‌آهک گل سفید است. همبری زیرین سازند آبدراز با آیتامیر هم‌شیب و فرسایشی است و با توجه به تغییر شدید سنگ‌شناسی، به طور کامل آشکار است اما سطح تماس بالایی آن با سازند آب‌تلخ پیوسته است. بالاترین لایه سنگ‌آهک گل سفید٬ مرز بالایی این سازند است و مرز زیرین آن فصل مشترک شیل نقره‌ای با شیل زیتونی آیتامیر است. در این بررسی ٥٦ گونه در قالب ١٦ جنس و چهار زیست‌زون شناسایی و تفکیک شد: 1-Helvetoglobotruncana helvetica (Sigal)total range Zone, 2-Marginotruncana sigali - Dicarinella primitiva (Premoli Silva & Sliter) Partial range Zone, 3- Dicarinella concavata (Sigal)interval Zone 4-Dicarinella asymetrica .(Postuma)total range Zone بر این اساس، سن تورونین میانی- سانتونین پسین تا اوایل کامپانین برای سازند آبدراز در نظر گرفته می‌شود. این بررسی همچنین نشان می‌دهد که Helvetoglobotruncana helvetica شاخص تورونین میانی در قاعده سازند حضور دارد٬ در حالی که در نمونه‌های بلافاصله پایین‌تر از آن که مربوط به سازند آیتامیر هستند، گونه Rotalipora appenninica شاخص سنومانین میانی شناسایی شده است. نبود فرم‌های شاخص سنومانین پسین- تورونین پیشین، نشان‌دهنده یک نبود رسوبی به وسعت این زمان ما بین سازندهای آیتامیر و آبدراز است که می‌تواند ناشی از عملکرد فاز ساب‌هرسینین باشد.
