محمدرضا بخشی محبی؛ علی اصغر مریدی فریمانی؛ رضا معزینسب
چکیده
در منطقه نصرتآباد در 105 کیلومتری شمال باختر زاهدان کنگلومرایی با سن الیگو- میوسن قرار دارد که از واحدهای سنگچینهنگاری حوضه فلیشی خاور ایران است. رسوبات این کنگلومرا، رودخانهای از نوع بریده بریده بوده که با یک دگرشیبی با زاویه تقریباً 30 درجه روی نهشتههای ماسه سنگی- شیلی ائوسن قرارگرفته است. ضخامت اندازهگیری شده از این واحد ...
بیشتر
در منطقه نصرتآباد در 105 کیلومتری شمال باختر زاهدان کنگلومرایی با سن الیگو- میوسن قرار دارد که از واحدهای سنگچینهنگاری حوضه فلیشی خاور ایران است. رسوبات این کنگلومرا، رودخانهای از نوع بریده بریده بوده که با یک دگرشیبی با زاویه تقریباً 30 درجه روی نهشتههای ماسه سنگی- شیلی ائوسن قرارگرفته است. ضخامت اندازهگیری شده از این واحد 2650 متر بده و اندازه قطعات و قلوههای این کنگلومرا، درشت، متوسط و ریزدانه و اغلب با میانلایههای ماسهسنگی، سیلتستونی و مادستونی همراه است. شواهد صحرایی همچون ایمبریکاسیون، لایهبندی مورب، مسطح و عدسیشکل و ساختهای کنده شده و پر شده منشأ رودخانهای این کنگلومرا را اثبات میکنند. با توجه به نوع جنس قلوههای این کنگلومرا و عدم تجانس آنها با رخسارههای فلیشی سوچر زون سیستان، به نظر میرسد این واحد کنگلومرایی عمدتاً از سمت باختر (حاشیه لوت) تغذیه شده است. فسیلهای موجود در قلوههای آهکی این کنگلومرا غالباً از خانوادههای اربیتولین، آلوئولین، نومولیت، ملیولیده و … هستند. با توجه به محتویات فسیلی قلوهها، سن این کنگلومرا از ائوسن جوانتر است. از طرفی چون توسط کنگلومرای پلیوسن- پلیوستوسن پوشیده میشود، میتوان سن این کنگلومرا را الیگو- میوسن در نظر گرفت.
چینه شناسی و فسیل شناسی
رضا معزی نسب؛ محمدنبی گرگیج؛ محمدرضا بخشی محبی
چکیده
برش حرمک شامل تناوبی از کنگلومرای الیگومیکتیک اکثراً با آلوئولینیدها و نومولیتیدها، همچنین قلوههای آهکی و کمتر قلوههای آندزیت و بازالت و توف ریولیتی، ماسهسنگ پبلدار و شیل قرمز است. منشأ کنگلومرای سازند قرمز قارهای- آواری حرمک به احتمال زیاد از سازند دبیل و همارز رسوبات پالئوسن پسین-ائوسن پیشین است. تقریباً 80 درصد ...
بیشتر
برش حرمک شامل تناوبی از کنگلومرای الیگومیکتیک اکثراً با آلوئولینیدها و نومولیتیدها، همچنین قلوههای آهکی و کمتر قلوههای آندزیت و بازالت و توف ریولیتی، ماسهسنگ پبلدار و شیل قرمز است. منشأ کنگلومرای سازند قرمز قارهای- آواری حرمک به احتمال زیاد از سازند دبیل و همارز رسوبات پالئوسن پسین-ائوسن پیشین است. تقریباً 80 درصد از روزنبرهای سازند دبیل بسیار مشابه نمونههای شناسایی شده در کنگلومرای برش حرمک هستند. در منطقه مورد مطالعه، بر اساس گونههای شناسایی شده مانند A.canavarii,A.ellipticanuttalli, A.pasticillata,A.decipiens,A.fornasinii,A.globula,A.solida سن ائوسن پیشین پیشنهاد میشود.
معین دریاپیما هرمزی؛ حبیب بیابانگرد؛ ساسان باقری؛ محمدرضا بخشی محبی
چکیده
مجموعه آتشفشانی دشتکوه در فاصله 75 کیلومتری شمال ایرانشهر قرار دارد. این توده شامل دو بخش A (توده اصلی) و B (بخش جدا افتاده در بخش شمالی دشتکوه) است. بر پایه نقشههای زمینشناسی تهیه شده از منطقه، مجموعه اخیر به سن کرتاسه بالایی، درون فلیشهای خاور ایران نفوذ کرده است و مرز گسلی با کنگلومرای پایه ائوسن دارد. توده یادشده ...
بیشتر
مجموعه آتشفشانی دشتکوه در فاصله 75 کیلومتری شمال ایرانشهر قرار دارد. این توده شامل دو بخش A (توده اصلی) و B (بخش جدا افتاده در بخش شمالی دشتکوه) است. بر پایه نقشههای زمینشناسی تهیه شده از منطقه، مجموعه اخیر به سن کرتاسه بالایی، درون فلیشهای خاور ایران نفوذ کرده است و مرز گسلی با کنگلومرای پایه ائوسن دارد. توده یادشده شامل سنگهای بازالت، آندزیت، آندزیبازالت و تراکیبازالت است. کانیهای اصلی سازنده سنگهای این توده شامل پلاژیوکلاز، پیروکسن، هورنبلند و سانیدین است و این سنگها بیشتر بافت پورفیری دارند. عضو وابسته به این مجموعه نهشتههای آذرآواری است که در بخش پایینی آنها قرار دارد و بیشتر توف هستند. در نمودار فراوانی عناصر خاکی کمیاب نمونههای مورد مطالعه، نسبت به فراوانی این عناصر در کندریت، شیب منفی قابل ملاحظهای دیده میشود که نشاندهنده غنیشدگی نمونهها از عناصر خاکی کمیاب سبک (LREE) و تهیشدگی از عناصر خاکی کمیاب سنگین (HREE)، برای سنگهای آتشفشانی دشتکوه است. نمودارهای مختلف ترکیب شیمیایی، زمینساخت- ماگمایی و تعیین منشأ وابسته به سنگهای مورد مطالعه نشان میدهد که سنگها ماهیت آلکالن با منشأ گوشتهای دارند و در محیط کمان آتشفشانی قارهای شکل گرفتهاند. به نظر میرسد مجموعه آتشفشانی دشتکوه بخشی از یک کمربند جزایر کمانی است که از شمال پاکستان تا ایران گسترده و طی رخداد زمینساختی جوانتر، از منشأ خود جدا شده است.