احمد خیاط زاده؛ احمد عباسنژاد
چکیده
در چند دهه اخیر روشهای تصمیمگیری چندمعیاره بسیار پیشرفت و در علوم مختلف کاربرد پیدا کرده است و استفاده از آنها در مباحث مختلف زمینشناسی، بهویژه در ارزیابی خطرهای زمینشناختی که معمولاً چندمعیاره هستند، میتواند بسیار مفید باشد. پژوهشهایی که کاربرد این روشها را در زمینشناسی در عمل نشان دهند کمک به فراگیر شدن استفاده ...
بیشتر
در چند دهه اخیر روشهای تصمیمگیری چندمعیاره بسیار پیشرفت و در علوم مختلف کاربرد پیدا کرده است و استفاده از آنها در مباحث مختلف زمینشناسی، بهویژه در ارزیابی خطرهای زمینشناختی که معمولاً چندمعیاره هستند، میتواند بسیار مفید باشد. پژوهشهایی که کاربرد این روشها را در زمینشناسی در عمل نشان دهند کمک به فراگیر شدن استفاده از آنها در موضوعات مختلف زمینشناسی خواهند کرد. از آنجا که رویدادهای چند قرن گذشته نشان از آن دارد که استراتوولکانها بیش از دیگر انواع آتشفشانها میتوانند فاجعهآمیز باشند؛ بنابراین در این مطالعه، به عنوان یک مطالعه موردی، روشهای تصمیمگیری چندمعیاره آنتروپی وزندهی ساده (EN-SAW) و تحلیل شبکه (ANP) برای ارزیابی و رتبهبندی خطر فوران استراتوولکانهای ایران (دماوند، سهند، سبلان، تفتان، بزمان، مساحیم و بیدخوان) مورد استفاده قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا معیارهای مؤثر در ارزیابی خطر با نظر کارشناسان انتخاب شدهاند که عبارتند از سن آخرین فعالیت آتشفشانی، بود یا نبود وضعیت زمینساختی به وجود آورنده، وضعیت فعالیتهای پس از فوران مانند چشمههای آب گرم و میزان فرسایش آتشفشان. سپس آنها با نظر کارشناسان امتیازدهی شدند و در پایان با روشهای EN-SAW و ANP و با استفاده از نرمافزار Super Decision امتیاز خطر فعال شدن این آتشفشانها مشخص شد و بر پایه رقم حاصل، رتبهبندی شدند. در هر دو روش، آتشفشان دماوند در رتبه اول از دید احتمال فعالیت دوباره قرار گرفت. از این رو توصیه میشود که بیش از دیگر آتشفشانهای ایران مورد توجه قرار گیرد؛ مطالعات تکمیلی ژئوشیمیایی، ژئوفیزیکی و غیره روی آن انجام، نقشه پهنهبندی خطر آن تهیه و (به عنوان نوعی پایش) یک پایگاه لرزهنگاری در محدوده آن تأسیس شود. بر پایه روشهای یاد شده، آتشفشانهای بزمان، تفتان و سبلان با امتیازهای نزدیک به هم در رتبه بعدی قرار میگیرند. بهتر است آنها نیز نیمهفعال در نظر گرفته شوند و از دید مدیریت خطر در اولویت بعدی قرار گیرند. وضعیت سهند با توجه به امتیاز آن مشکوک است ولی آتشفشانهای بیدخوان (بردسیر کرمان) و مساحیم (شمال شهر بابک کرمان) امتیاز کمی کسب کردهاند که بر پایه آن غیر فعال در نظر گرفته میشوند و بنابراین خطرناک نیستند.
منصور شبان؛ فرزین قائمی؛ احمد عباسنژاد؛ فرخ قائمی
چکیده
نوزمینساخت که عامل مهم گسترش زمینریختها در مناطق جنبای زمینساختی است، به طور قابل توجهی سامانههای رودخانهای و شکلهای ریختزمینساختاری پیشانی کوهستانی منطقه بهاباد در ایران مرکزی را تحت تأثیر قرار داده است. برای ارزیابی میزان جنبایی زمینساختی در منطقه، شاخصهای ریختزمینساختی پیچوخم پیشانی کوهستان، ...
بیشتر
نوزمینساخت که عامل مهم گسترش زمینریختها در مناطق جنبای زمینساختی است، به طور قابل توجهی سامانههای رودخانهای و شکلهای ریختزمینساختاری پیشانی کوهستانی منطقه بهاباد در ایران مرکزی را تحت تأثیر قرار داده است. برای ارزیابی میزان جنبایی زمینساختی در منطقه، شاخصهای ریختزمینساختی پیچوخم پیشانی کوهستان، طول- گرادیان رود، نسبت عرض کف دره به ارتفاع دره، شکل حوضه زهکشی و شاخص عدم تقارن آبراههها در حوضه آبریز بررسی شد. از ترکیب این شاخصها با یکدیگر میتوان رابطه شاخص جنبایی زمینساختی (Active tectonics indices (Iat)) را به دست آورد. بر پایه مقادیر Iat، منطقه مطالعاتی را میتوان به 4 رده تقسیم کرد: رده 1 (جنبایی زمینساختی خیلی بالا، 52/1% در منطقه)، رده 2 (جنبایی زمینساختی بالا، 58/68%)، رده 3 (جنبایی زمینساختی متوسط، 20%) و رده 4 (جنبایی زمینساختی کم، 9/9%). نتایج با مشاهدات صحرایی بر روی زمینریختها و عوارض زمینشناسی سازگار است. شاخصهای جنبایی زمینساختی و شواهد ریختزمینساختاری، نرخ جنبایی زمینساختی را در منطقه مطالعاتی بیشتر متوسط و بالا نشان میدهند.