خالده طهماسبی پور؛ عباس فاضلی
چکیده
معدن منگنز ونارچ در حدود 30 کیلومتری جنوب خاور شهرستان قم واقع شده است. بخش چیره رخنمون‌های منطقه را سنگ‌های آذرآواری ائوسن میانی تا بالایی تشکیل می‌دهد. همچنین سنگ‌های رسوبی با سن اولیگومیوسن روی این تشکیلات آتشفشانی ائوسن قرار می‌گیرند. به‌طور کلی در بیشتر معادن منگنز، خاک سرخ به‌همراه منگنز دیده می‌شود که از مهم‌ترین آنها ...
بیشتر
معدن منگنز ونارچ در حدود 30 کیلومتری جنوب خاور شهرستان قم واقع شده است. بخش چیره رخنمون‌های منطقه را سنگ‌های آذرآواری ائوسن میانی تا بالایی تشکیل می‌دهد. همچنین سنگ‌های رسوبی با سن اولیگومیوسن روی این تشکیلات آتشفشانی ائوسن قرار می‌گیرند. به‌طور کلی در بیشتر معادن منگنز، خاک سرخ به‌همراه منگنز دیده می‌شود که از مهم‌ترین آنها میتوان به منطقه ونارچ، معدن دربند و معدن دکتر اشاره کرد. میزان ذخیره احتمالی خاک سرخ (باطله) این معادن به ترتیب 5760 و 1920 هزار تن است. از دو معدن دکتر و دربند نمونه‌برداری شد و نمونهها برای شناسایی ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی و کانیشناسی، مورد آزمایشهای XRF، XRD و مطالعات میکروسکوپی قرار گرفتند. سپس برای بالا بردن عیار ماده خام به ترتیب از آزمایشهای تجزیه سرندی خشک، تر و Scrubbingوهمچنین برای طراحی تعداد آزمایشها از روش تاکوچی استفاده شد. بدین ترتیب عیار ماده معدنی 20 درصد افزایش یافت و رنگـدانهای با عیار 70 درصد بهدست آمد. برای تعیین کیفیت رنگدانه حاصل، آزمایشهای جذب روغن، قدرت پوشانندگی و فام انجام پذیرفت. نتایج نشان می‌دهد که رنگدانه حاصل، کیفیت مطلوبی دارد.
خالده طهماسبی پور؛ سید محمد پورمعافی
چکیده
برای انجام این تحقیق از معدن دولومیت زفره نمونه‌برداری شد. سپس برای شناسایی ماده خام آزمایشهای تجزیه شیمیایی، پراش پرتو ایکس و مطالعات میکروسکوپی صورت پذیرفت. نمونه‌های خام تا 1700 درجه سانتی‌گراد حرارت داده شدند که طی آن دولومیت (Ca,Mg) (CO3)2 به دولوما (CaO,MgO) تبدیل شد. برای تهیه نمونه‌های دولومیت زیرکنیایی از زیرکن ...
بیشتر
برای انجام این تحقیق از معدن دولومیت زفره نمونه‌برداری شد. سپس برای شناسایی ماده خام آزمایشهای تجزیه شیمیایی، پراش پرتو ایکس و مطالعات میکروسکوپی صورت پذیرفت. نمونه‌های خام تا 1700 درجه سانتی‌گراد حرارت داده شدند که طی آن دولومیت (Ca,Mg) (CO3)2 به دولوما (CaO,MgO) تبدیل شد. برای تهیه نمونه‌های دولومیت زیرکنیایی از زیرکن (ZrSiO4) (شوروی سابق) و زیرکنیا ZrO2)) (آفریقای جنوبی) استفاده شد. نمونه‌های حاوی درصد مختلفی از زیرکن و زیرکنیا تا 1600 درجه سانتی‌گراد در زمان معین حرارت داده شدند. آزمایشهای تعیین درصد تخلخل ظاهری، وزن مخصوص، پراش پرتو ایکس، استحکام فشاری سرد، مقاومت آبگیری و مطالعات میکروسکوپ الکترونی (SEM) روی نمونه‌های پخته شده انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که نمونه‌های تهیه شده از زیرکنیا نسبت به زیرکن کیفیت بالاتری دارند.
