حمید نظری؛ ژان فرانسوا ریتز؛ ریچارد واکر؛ رضا سلامتی؛ عباس قاسمی؛ علیرضا شافعی
چکیده
گسل فیروزکوه در بیشتر بخش خود در لبه جنوبی دره فیروزکوه در باختر البرز مرکزی قرار دارد. گسل فیروزکوه با درازای 70 کیلومتر و راستای جنوب باختری- شمال خاوری و سازوکار کار چپگرد- کششی از جمله ساختارهای گسله و مهم در ناحیه البرز مرکزی است. از این گسل در گذشته به عنوان گسل فشاری با شیب به سوی جنوب یاد شده است. پژوهشهای پارینه لرزهشناسی ...
بیشتر
گسل فیروزکوه در بیشتر بخش خود در لبه جنوبی دره فیروزکوه در باختر البرز مرکزی قرار دارد. گسل فیروزکوه با درازای 70 کیلومتر و راستای جنوب باختری- شمال خاوری و سازوکار کار چپگرد- کششی از جمله ساختارهای گسله و مهم در ناحیه البرز مرکزی است. از این گسل در گذشته به عنوان گسل فشاری با شیب به سوی جنوب یاد شده است. پژوهشهای پارینه لرزهشناسی و سن سنجی رادیوکربن در راستای گسل راستالغز – چپگرد فیروزکوه نشانگر رخداد زمینلرزههای بزرگ در البرز مرکزی در طی هولوسن است. در این نوشتار دادههای به دست آمده از یکی از دو ترانشه حفر شده با درازای 40 متر، پهنای 2 متر و ژرفای 4 متر واقع در خاور فیروزکوه ارائه میشود. در محلی که اثرات به جای مانده از آخرین زمینلرزه رخداده بر اثر جنبش گسل فیروزکوه در دومین ترانشه (F2) یافت شده است. رخداد آخرین زمینلرزه با اثرات به جای مانده از گسلخوردگی جوان بر روی نهشتههای سطحی که خود به طور چینهای پوشاننده آبرفتهای دارای قطعاتی از استخوانهای انسانی است، قابل رهگیری است. سن بهدست آمده برای این قطعات استخوانی که در ژرفای70-60 سانتیمتری ترانشه یافت شده است بر اساس روش کربن 14 برابر28 ± 1159سال (پیش از 1950 میلادی، BP) برآورد میشود. با توجه به نرخ لغزش برآورد شده در هر رخداد لرزهای که از بررسی نگاشت (لوگ) پارینه لرزهشناسی دیواره خاوری ترانشه (F1) به دست آمده است، بزرگای برآورد شده برای هر لرزه کهن نزدیک به 7 است.
حمید نظری؛ جان فرانسوا ریتز؛ رضا سلامتی؛ منوچهر قرشی؛ عباس قاسمی؛ حسن حبیبی؛ فرشاد جمالی؛ شهریار جوادی پور
چکیده
تهران و مجموعه شهرهای پیرامون آن در گستره اثر گسلهای جنبا و لرزهزایی چون گسلهای شمال تهران و مشا در سوی شمال- شمال خاوری و گسلهای پارچین و پیشوا در بخش جنوبی خود قرار میگیرند. گستره تهران در میان خود نیز دربردارنده مجموعهای از پاره گسلها و پدیدههای کم و بیش خطی است که از برخی از آنها با نامهای نیاوران، محمودیه، داوودیه، ...
بیشتر
تهران و مجموعه شهرهای پیرامون آن در گستره اثر گسلهای جنبا و لرزهزایی چون گسلهای شمال تهران و مشا در سوی شمال- شمال خاوری و گسلهای پارچین و پیشوا در بخش جنوبی خود قرار میگیرند. گستره تهران در میان خود نیز دربردارنده مجموعهای از پاره گسلها و پدیدههای کم و بیش خطی است که از برخی از آنها با نامهای نیاوران، محمودیه، داوودیه، در بخشهای شمالی شهر و ری و کهریزک در بخش جنوبی شهر یاد میشود. در گذشته با استناد بر زمینلرزههای تاریخی منسوب به ری و نواحی پیرامون آن و شواهد و پدیدههای زمینریختی،بیشتر این ساختارهای خطی که گاه با پرتگاه آشکار نیز همراه هستند در میان پهنه آبرفتی جنوب تهران در شمار افرازهای گسله دستهبندی شدهاند. از آن میان میتوان به مجموعه شمال ری و کهریزک به عنوان شاخصترین آنها در بخش جنوبی تهران و ری اشاره داشت. بود یا نبود گسلهای ری و کهریزک از دیدگاه لرزهزمینساختی و زمینشناسی شهری بسیار با اهمیت است. از آنجاکه تاکنون، پژوهشهای نوین نوزمینساختی با بهرهگیری از طیف گستردهای از دانش روز چون پارینهلرزهشناسی و ژئوفیزیک در گستره مورد مطالعه طی چند سال گذشته هرگز موفق به تأیید وجود چنین ساختارهای گسل و لرزه زا در گستره جنوبی تهران نشدند. در این نوشتار بر اساس دادههای حاصل از پژوهشهای پارینهلرزهشناسی، ژئوفیزیکی و ویژگیهای لرزهزمینساختی گستره مورد مطالعه و همچنین زمینشناسی کواترنری حوضه رسوبی پیش بوم البرز (نمونه: نهشتههای ساحلی"Shoreline" در ناحیه پارچین) و مناطقی دیگر با ویژگیهای ریختاری مشابه چون تراسهای برآمده در پنجه مخروط افکنه رودخانه کردان (باختر کرج)، این پرتگاهها را در شمار افرازهای کرانهای (Shoreline) در پنجه مخروط افکنه بزرگ تهران میانگارد. روش بهکار گرفته شده در این پژوهش، دربرگیرنده بررسی و تحلیل تصاویر ماهوارهای گوناگون چون (Landsat,Spot,Quick bird)، عکسهای هوایی در مقیاس 55000 :1، همراه با بهکارگیری GPS kinematics در نقشه برداری و تهیه مدلهای رقومی سه بعدی (DEM) از پهنه پرتگاه کهریزک، حفر ترانشههای پارینهلرزهشناسی و اجرای برشهای ژئوفیزیکی (ژئوالکتریک و ژئورادار) در بخشهای گوناگون از پرتگاههای مجموعه ری و کهریزک بوده است.