مهین محمدی؛ مهدی یزدی
چکیده
در میان زیای میکروسکوپی موجود در لایههای آهکی سازند جیرود در البرز مرکزی، بقایای میکروسکوپی ارزشمندی از کوسههای غضروفی (کوندریکتین) یافت شده است. این قطعهها شامل دندانها، اندام تنفسی و فلسها است که در این بررسی مطالعه شده است. در این مطالعه گونهها و جنسهایی از خانوادههای Phoebodontidae , Protacrodontoidae ، Hybodontoidae و Ctenacathoidaeشناسایی ...
بیشتر
در میان زیای میکروسکوپی موجود در لایههای آهکی سازند جیرود در البرز مرکزی، بقایای میکروسکوپی ارزشمندی از کوسههای غضروفی (کوندریکتین) یافت شده است. این قطعهها شامل دندانها، اندام تنفسی و فلسها است که در این بررسی مطالعه شده است. در این مطالعه گونهها و جنسهایی از خانوادههای Phoebodontidae , Protacrodontoidae ، Hybodontoidae و Ctenacathoidaeشناسایی شده است. سازند جیرود تناوبی از رخسارههای آواری و کربناتی همراه با یک یا دو واحد بازالتی است که در البرز مرکزی گسترش وسیعی دارد. سن این سازند دونین بالایی/کربنیفر زیرین گزارش شده است و نام آن از برش الگوی آن در دهکده جیرود در شمال تهران گرفته شده است. نهشتههای دونین بالایی/کربنیفر زیرین در سراسر البرز و ایران مرکزی گسترش دارد. مطالعه کوندریکتینهای دونین بالایی در نواحی خاور ایران و ایران مرکزی و مشابهت کوندریکتینهای این نواحی و سازند جیرود، ارتباط حوضهای این نواحی را در دونین بالایی تأیید میکند. همچنین تطابق کوندریکتینهای فامنین خاور ایران و ایران مرکزی با زیای مشابه در مراکش و الجزایر ارتباط حوضهای این سرزمینها در این زمان را تأیید میکند. مطالعات جغرافیای دیرین حاکی از آن است که این سرزمینها در نواحی کم ژرفای شمال گندوانا قرار داشتهاند. همراهی این زیا با فسیل کنودونت شاخص فامنین بالایی (Expansa zone)، تعلق این رسوبات را به این زمان تأیید میکند.
مهدی یزدی؛ حمید رضا پاکزاد؛ مرجان مشکور؛ رحمتاله الهامی؛ محسن جاوری؛ فریدون بیگلری
چکیده
این تحقیق در ارتباط با بقایای حیاتی، مجموعههای ابزار سنگی و لایههای رسوبگذاری شده دو محدوده زندگی انسان به سن پلیستوسن تا عهد حاضر، در ایران مرکزی است. این دو محدوده مبارکه (قلعهبزی) و یکهچاه (نزدیک گلپایگان)، از نقاطی هستند که بقایای شکار شده حیاتی و مصرف شده توسط انسان درآنها مورد بررسی قرار گرفته است. مجموعه ابزارهای سنگی ...
بیشتر
این تحقیق در ارتباط با بقایای حیاتی، مجموعههای ابزار سنگی و لایههای رسوبگذاری شده دو محدوده زندگی انسان به سن پلیستوسن تا عهد حاضر، در ایران مرکزی است. این دو محدوده مبارکه (قلعهبزی) و یکهچاه (نزدیک گلپایگان)، از نقاطی هستند که بقایای شکار شده حیاتی و مصرف شده توسط انسان درآنها مورد بررسی قرار گرفته است. مجموعه ابزارهای سنگی موسترین به دست آمده از دو محدوده از دیدگاه منشأ آنها مورد توجه قرار گرفته است. در قلعهبزی ابزارهای سنگی ساخته شده با منشأ قلوه سنگهای اوپالی است (انتخاب شده توسط انسان) که از زایندهرود انتخاب شدهاند. منشأ این قلوه سنگها آهکهای نومولیتدار با سن پالئوسن تا ائوسن است که به سیلیکا (اوپال) تبدیل شده و از منطقه بابا حیدر (زاگرس) توسط زایندهرود تا گاوخونی حمل شدهاند. در نهایت ابزارهای سنگی یکه چاه بیشتر کوارتزیت و شیل ماسه (به احتمال به سن ژوراسیک) هستند. لایههای سیاه (لنزهای زغالدار) در غارهای قلعهبزی و یکهچاه، (در زیر سطح) نمونهبرداری شده و پس از الک کردن و شستشو، از دیدگاه ذرات تشکیل دهنده و رسوبشناسی مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونههای مطالعه شده از هر دو منطقه (قلعهبزی و یکهچاه) دارای بقایای چوب سوخته شده (زغال)، قطعات بزرگ پستانداران (بیشتر اسب) و خردههای میکروسکوپی حیاتی شامل ماهی، خزنده، دو زیست، پوست تخم پرندگان و دانههای گیاهی است. یکسان بودن عکسهای SEM تهیه شده از قطعات ناخن و نوک پرندگان شکار شده و مصرف شده از مبارکه و یکه چاه این احتمال را تقویت میکند که رژیم غذایی انسان در این دو منطقه شبیه به هم بوده است. این تحقیق برای نخستین بار حضور انسان شکارگر و جمع کننده را در ایران مرکزی اثبات مینماید. مجموعه ابزار سنگی مشابه با سن مزولیتیک و با سن نئولیتک نیز از منطقه تپه آشنا در چادگان توسط این تحقیق مطالعه شده است.
مهین محمدی؛ آندری ارنست؛ مهدی یزدی
چکیده
در مطالعه سازند جیرود(دونین بالایی) در البرز مرکزی دو گونه از بریوزوئرها بررسی شده است. سازند جیرود با ستبرای حدود 340 متر و تناوبی از رخسارههای سیلیسی آواری و سنگ آهک و1-2 واحد گدازه آندزیتی، رخنمونهای مناسبی در البرز مرکزی دارد. این مطالعه در مقطع تیپ سازند جیرود در دره جیرود و دو دره لالون و زایگون در نزدیکی آن در شمال تهران انجام ...
بیشتر
در مطالعه سازند جیرود(دونین بالایی) در البرز مرکزی دو گونه از بریوزوئرها بررسی شده است. سازند جیرود با ستبرای حدود 340 متر و تناوبی از رخسارههای سیلیسی آواری و سنگ آهک و1-2 واحد گدازه آندزیتی، رخنمونهای مناسبی در البرز مرکزی دارد. این مطالعه در مقطع تیپ سازند جیرود در دره جیرود و دو دره لالون و زایگون در نزدیکی آن در شمال تهران انجام شده است(شکل 1). در بعضی از لایههای آهکی، گونههای بریوزوئرهای فامنین یافت شده است. گونهTrepostome Schulgina mutabilis Troizkaya, 1975 اولین باردر لایههای دونین بالایی قزاقستان یافت شده است. گونهای از جنیس آسکورپا (Ascopora .sp) اولین گونه شناخته شده از جنس قبلی از habdomesine genus Ascopora Trautschold, 1876 است. این تحقیق اولین مطالعه بریوزوئرهای سازند جیرود در البرز مرکزی است.
سید محمود حسینی نژاد؛ مهدی یزدی؛ منصوره قبادیپور؛ حسین غلامعلیان
چکیده
نهشتههای سازند جیرود در برش کلاریز با توالی نسبتاً ستبری از ماسهسنگ، شیل و سیلتستون سرخ، سفید و قهوهای رنگ آغاز میشود و در ادامه به لایههای دولومیتی زرد رنگ، آهک، آهکهای شیلی و مارنی فسیلدار تبدیل میگردد. این سازند با ناپیوستگی فرسایشی بر روی سازند میلا واقع شده و به طور پیوسته با آهکهای سازند مبارک پوشیده میشود. ...
بیشتر
نهشتههای سازند جیرود در برش کلاریز با توالی نسبتاً ستبری از ماسهسنگ، شیل و سیلتستون سرخ، سفید و قهوهای رنگ آغاز میشود و در ادامه به لایههای دولومیتی زرد رنگ، آهک، آهکهای شیلی و مارنی فسیلدار تبدیل میگردد. این سازند با ناپیوستگی فرسایشی بر روی سازند میلا واقع شده و به طور پیوسته با آهکهای سازند مبارک پوشیده میشود. در این توالی، فسیلهای فراوان و متنوعی از کنودونتها و بازوپایان شناسایی شد. بر اساس پخش و پراکندگی بازوپایان دو زیستزون تجمعی، و بر مبنای کنودونتها چهار زیستزون تجمعی با سن فامنین و استرونین تعیین شد. ضمن اینکه زیستزونهای محلی بازوپایان با زیستزونهای محلی کنودونتی تطابق داده شده است. زیستزون شماره 1 بازوپادار معادل زیستزونهای کنودونتی Older than late crepida zone and romboidea to late trachytera zone با سن فامنین زیرین است. زیستزون شماره 2 بازوپادار معادل زیستزونهای کنودونتی postera to late expansa zone and praesulcata zone با سن فامنین بالایی است.
شواهد دیرینهشناسی و چینهنگاری نشان میدهد که رسوبات فرازنین در این منطقه وجود ندارد.