زمین ساخت
زینب اعتمادخواه؛ محمدمهدی خطیب؛ محمدحسین زرین کوب
چکیده
تودههای گرانیتوئیدی اواخر پالئوسن- اوایل ائوسن در شمال پهنهی جوش خورده سیستان، به عنوان ابزارهایی بالقوّه جهت ثبت رویدادهای زمینساختی در نظر گرفته میشوند. بررسیهای ساختاری بر روی توده گرانیتوئیدی زهری بر پایهی فن ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی(AMS)، دادههای تازهای جهت دستیابی به ساختارهای درونی و بازسازی کینماتیکی ...
بیشتر
تودههای گرانیتوئیدی اواخر پالئوسن- اوایل ائوسن در شمال پهنهی جوش خورده سیستان، به عنوان ابزارهایی بالقوّه جهت ثبت رویدادهای زمینساختی در نظر گرفته میشوند. بررسیهای ساختاری بر روی توده گرانیتوئیدی زهری بر پایهی فن ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی(AMS)، دادههای تازهای جهت دستیابی به ساختارهای درونی و بازسازی کینماتیکی فراهم میکند. این توده با روند کلی شمال باختر- جنوب خاور دربردارندهی گرانیت تا لوکوگرانیت است. بر پایهی نتایج برآمده از واکاوی بیش از 360 نمونه تهیه شده از 36 ایستگاه، این توده پذیرفتاری مغناطیسی پایینی را نشان داده است و مشاهدات سنگنگاری روشنگر نقش آشکار کانی-های پارامغناطیس همچون بیوتیت و آمفیبول به عنوان مهمترین کانی آهندار و عامل اصلی ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی است. برگوارگیهای مغناطیسی با میانگین شیبی متوسط به موازات کشیدگی کلّی توده و خطوارگیهای مغناطیسی نیز با راستای غالب NE-SW تا N-S به سمت جنوب باختر (با سوگیری میانگینN197°, 32°)، طی جایگیری و تبلور ماگما گسترش یافتهاند. توده زهری در یک خاستگاه کششی تحت کنترل راستای بازشدگی NNE-SSW در فضاهای برآمده از فعّالیت پهنههای برشی چپگرد واقع در پایانه-های سامانه گسلی نهبندان در اوایل ائوسن جایگیری شده است.