زمین ساخت
محمدامیر علیمی
چکیده
این مقاله نتایج یک مطالعه میدانی را با هدف توصیف و تفسیر منشأ شبکه رگه‌ای در جنوب بیرجند ارائه می‌دهد. در مجاورت افیولیت بیرجند در خاور ایران، رخساره فلیشی پالئوسن – ائوسن در ناحیه پیش‌بوم بیرجند و همزمان با کوهزایی آلپی (لارامید) نهشته شده است. واحد ماسه‌سنگی این رخساره در برگیرنده دو دسته رگه کوارتزیتی راست‌گوشه است. دسته ...
بیشتر
این مقاله نتایج یک مطالعه میدانی را با هدف توصیف و تفسیر منشأ شبکه رگه‌ای در جنوب بیرجند ارائه می‌دهد. در مجاورت افیولیت بیرجند در خاور ایران، رخساره فلیشی پالئوسن – ائوسن در ناحیه پیش‌بوم بیرجند و همزمان با کوهزایی آلپی (لارامید) نهشته شده است. واحد ماسه‌سنگی این رخساره در برگیرنده دو دسته رگه کوارتزیتی راست‌گوشه است. دسته رگه 1 با امتداد N310-340، به موازات پیشانی کوهستان باقران و دسته رگه 2 (N215-240) عمود بر آن تشکیل شده است. بازسازی تنش دیرین در پالئوسن-ائوسن، جهت فشارش ناحیهای را N240 نشان می‌دهد که عمود بر پیشانی کوهستان باقران است. از لحاظ ساختاری، برای ایجاد رگههای راست‌گوشه میبایست σ1 عمود بر لایهبندی و σ1 و σ1 افقی باشند. این وضعیت در ائوسن میانی – الیگوسن ایجاد شده است. کششهای پس از برخوردی این دوره باعث کاهش فشار ناحیهای در منطقه گردید. در نتیجه تنش اصلی بیشینه (σ1) به وضعیت قائم تغییر یافت و تنش میانی (σ2) موازی فشار کوهزایی قرار گرفت. در این شرایط بازشدگیهای کششی (حالت I) راست‌گوشه در نتیجه وارونگی محلی تنش و فشار سیال در رخساره فلیشی تشکیل شدند و در فازهای بعدی دگرشکلی، دسته رگه 1 در راستای دسته رگه 2 متحمل برش چپبر شدند.
رامین ارفع نیا
چکیده
منطقۀ مورد مطالعه در 40 کیلومتری جنوب خاور شهرستان اقلید، در منطقهای دگرگونشده، حد فاصل گسل اقلید و راندگی اصلی زاگرس واقع شده است و بخشی از پهنۀ سنندج-سیرجان جنوبخاوری است. این منطقه شامل سنگهای به شدت دگرشکل شدهای است که آشکارا در یک پهنۀ برشی راستگرد تکوین یافتهاند. مطالعات انجامشده در این منطقه در مقیاس مزوسکوپی ...
بیشتر
منطقۀ مورد مطالعه در 40 کیلومتری جنوب خاور شهرستان اقلید، در منطقهای دگرگونشده، حد فاصل گسل اقلید و راندگی اصلی زاگرس واقع شده است و بخشی از پهنۀ سنندج-سیرجان جنوبخاوری است. این منطقه شامل سنگهای به شدت دگرشکل شدهای است که آشکارا در یک پهنۀ برشی راستگرد تکوین یافتهاند. مطالعات انجامشده در این منطقه در مقیاس مزوسکوپی برای تعیین جهت تنشهای دیرینه و تعیین تاریخ دگرشکلی انجام شده است. بر این اساس، گسلهای مزوسکوپی، درزهها و رگهها بر پایۀ مطالعات میدانی و روشهای آماری بررسی و اندازهگیری شدند. سپس مدل مناسب در شکلگیری هر یک از ساختارها پیشنهاد شد. همچنین بر اساس مقیاس زمان نسبی، سن نسبی تشکیل ساختارهای بررسی شده، مورد توجه قرار گرفته است. با استفاده از نتایج بهدست آمده، دو رویداد دگرشکلی مختلف در تکوین ساختارهای بررسی شده در این منطقه مؤثر بوده است.
