سنگ شناسی
نیلوفر نایبی؛ داریوش اسماعیلی؛ سروش مدبری؛ ریوکی شینجو؛ رضا دیوسالار؛ برند لمان
چکیده
آنالیزهای ژئوشیمیایی سنگ کل و ایزوتوپ‌های Sr-Nd-Pb سنگ‌های نفوذی منطقه چادرملو، ارتباط با تاریخچه ماگمایی کوهزایی کادومین حاشیه شمالی گندوانا در طول پرکامبرین پایانی-اوایل پالئوزوییک را نشان می‌دهد. گرچه این آنالیزها نشان‌دهنده شباهت‌های ژئوشیمیایی از جمله کالک آلکالن بودن، غنی‌شدگی در عناصر لیتوفیل درشت‌یون مانند Rb، Ba، K ...
بیشتر
آنالیزهای ژئوشیمیایی سنگ کل و ایزوتوپ‌های Sr-Nd-Pb سنگ‌های نفوذی منطقه چادرملو، ارتباط با تاریخچه ماگمایی کوهزایی کادومین حاشیه شمالی گندوانا در طول پرکامبرین پایانی-اوایل پالئوزوییک را نشان می‌دهد. گرچه این آنالیزها نشان‌دهنده شباهت‌های ژئوشیمیایی از جمله کالک آلکالن بودن، غنی‌شدگی در عناصر لیتوفیل درشت‌یون مانند Rb، Ba، K و Cs، تهی‌شدگی عناصری مانند Nb، Ta، P، Ti و الگوهای عناصر خاکی کمیاب را از خود نشان می‌دهند، اما داده‌های ایزوتوپی Sr-Nd سنگ‌های مورد مطالعه منطقه آشکارا گویای ناهم‌منشأ بودن نمونه‌های بازیک (گابرویی) و فلسیک (گرانیتی) می‌باشند به‌گونه‌ای‌که، این داده‌های Sr-Nd سنگ کل (1/8- 3/6-= ɛNd(t)) به همراه نسبت بالای (207Pb/206Pb)t نشان‌دهنده یک مذاب مشتق شده از پوسته قاره‌ای برای گرانیتوییدها و منشأ گوشته‌ای برای گابروهاست. سن‌های به‌دست آمده از این دو گروه سنگی نیز نشان می‌دهد که گابروها قدیمی‌تر از گرانیتوییدها می‌باشند. رژیم زمین‌ساخت کششی به‌وسیله عقب‌نشینی یا دی‌لامیناسیون صفحات باعث ذوب مجدد سنگ‌های آذرین قدیمی مربوط به کمان و برهم‌کنش با پی‌سنگ قاره‌ای کامبرین شده و مذاب‌های گرانتیوییدی منطقه مورد مطالعه را شکل می‌دهد. در الگوهای بهنجارشده عناصر خاکی کمیاب گابروها نسبت به کندریت‌ها، اختلاط ژئوشیمیایی و ایزوتوپی و افزایش نسبت‌های LREE/HREE به خوبی دیده می‌شوند که شواهدی بر ناهمگنی گوشته و برهم‌کنش با پی‌سنگ پالئوپروتروزوییک است.
راضیه محمدی؛ محمد هاشم امامی؛ منصور وثوقی عابدینی
چکیده
منطقه مورد مطالعه در حدود 230 کیلومتری جنوب باختری تهران قرار گرفته است. مطالعات زمین‌شناسی بر روی این منطقه حاکی از وجود توده‌های نفوذی بازیک به سن احتمالی میوسن و گدازه‌هایی با طیف ترکیبی اسیدی تا بازیک به سن اولیگومیوسن است. سنگ‌های نفوذی به طور عمده ترکیب گابرویی داشته و گدازه‌ها را داسیت- ریوداسیت، آندزیت، تراکی ...
بیشتر
منطقه مورد مطالعه در حدود 230 کیلومتری جنوب باختری تهران قرار گرفته است. مطالعات زمین‌شناسی بر روی این منطقه حاکی از وجود توده‌های نفوذی بازیک به سن احتمالی میوسن و گدازه‌هایی با طیف ترکیبی اسیدی تا بازیک به سن اولیگومیوسن است. سنگ‌های نفوذی به طور عمده ترکیب گابرویی داشته و گدازه‌ها را داسیت- ریوداسیت، آندزیت، تراکی آندزیت، هورنبلند آندزیت، آندزیت بازالتی و تراکی بازالت تشکیل می‌دهد سنگ‌های نفوذی بیشتر ماهیت قلیایی و گدازه‌ها کم و بیش ماهیت کلسیمی- قلیایی را نشان می‌دهند. در مطالعات ژئوشیمیایی ایزوتوپی گدازه‌های آندزیتی منطقه در محدوده ترکیب کل زمین قرار می‌گیرند، اما به نظر می‌رسد سنگ‌های گوشته‌ای ضمن استقرار در پوسته (بویژه پوسته قاره‌ای بالایی) با آن دچار آلودگی شده است. ترکیب BSE به طرف غنی‌شدگی از نسبت 87Sr/86Sr جابه‌جا شده است که نمونه‌ای از سنگ‌ها چنین وضعیتی را نشان می‌دهد. نمودارهای عنکبوتی مربوط به عناصر کمیاب نشان می‌دهد که جایگاه زمین‌ساختی توده‌های نفوذی منطقه با محیط زمین‌ساختی کششی مطابقت می‌نمایند. این در حالی است که گدازه‌ها دارای نمودارهای عنکبوتی با روند یکنواختی نبوده و به مناطق فرورانش شباهت بیشتری دارند. این مسئله بیانگر آن است که توده‌های نفوذی منطقه مورد مطالعه با سنگ‌های آتشفشانی بخش جنوبی آن تفاوت ژنتیکی دارد.
