محرم مجدی؛ علی ارومیهای؛ محمدرضا نیکودل
چکیده
در این مطالعه به بررسی تأثیر افزودن نانوذرات کائولینیت بر ویژگیهای ژئوتکنیکی خاک رسی پرداخته شده است. جهت تهیه نانوکائولینیت از روش مکانیکی آسیاب گلولهای استفاده شده است و پودر اولیه کائولینیت به مدت 10 ساعت در دستگاه Planetary Ball Mill خرد شده و به مقیاس نانومتر(کوچکتر از 100 نانومتر) در آمده است که تصاویر تهیه شده توسط FESEM از نانوذرات ...
بیشتر
در این مطالعه به بررسی تأثیر افزودن نانوذرات کائولینیت بر ویژگیهای ژئوتکنیکی خاک رسی پرداخته شده است. جهت تهیه نانوکائولینیت از روش مکانیکی آسیاب گلولهای استفاده شده است و پودر اولیه کائولینیت به مدت 10 ساعت در دستگاه Planetary Ball Mill خرد شده و به مقیاس نانومتر(کوچکتر از 100 نانومتر) در آمده است که تصاویر تهیه شده توسط FESEM از نانوذرات مؤید این مطلب است. سپس نانوذرات به دست آمده با نسبتهای متفاوتی از وزن خاک با خاک رسی (CL) ترکیب شده و میزان تغییر پارامترهای ژئوتکنیکی خاک قبل و بعد از اضافه کردن نانوذرات توسط آزمایشهای تراکم، برش مستقیم و کاساگرانده مورد تحقیق قرار گرفت و میزان بهینه افزودن نانوذرات به دست آمد. نتایج نشان داد که حدود روانی و خمیری خاک رسی با افزایش میزان نانوذرات به ترکیب خاک افزایش مییابد؛ ولی از آنجایی که آهنگ افزایش حد خمیری نسبت به حد روانی بیشتر است؛ شاخص خمیری کاهش مییابد که نتیجهای مطلوب در مهندسی ژئوتکنیک جهت اجرای پروژههای عمرانی است. همچنین با توجه به نتایج آزمایش تراکم، وزن واحد حجم خاک رسی تا حد خاصی از افزودن نانوکائولینیت افزایش مییابد و بعد از آن حد دچار کاهش میشود. میزان چسبندگی خاک رسی نیز با توجه به نتایج به دست آمده از آزمایش برش مستقیم تا افزودن حد مشخصی از نانوذرات افزایش یافته و بعد از آن حد تغییر چندانی نمیکند. نتایج آزمایشهای XRD و XRF نشان دادند که ترکیب شیمیایی نانوذرات حاصل از روش آسیاب گلولهای مشابه ترکیب شیمیایی پودر مادر است و تغییری نمییابد.
حسین غیاثیان؛ سهیل قره؛ حسین صالح زاده؛ رزا رسولی؛ ایرج رحمانی
چکیده
استفاده از عناصر کمکی در بهسازی و اصلاح خواص مهندسی خاک از دیر باز مورد توجه بشر بوده است. امروزه کارایی و توانایی روش تسلیح خاک در ارائه راهکارهای عملی مناسب در پروژههای مختلف موجب شده تا این دانش به سرعت جای خود را در مهندسی ژئوتکنیک باز نماید. در راستای افزایش ظرفیت باربری خاک و کاهش نشستهای آن، سامانههای سلولی ژئوسینتتیکی ...
بیشتر
استفاده از عناصر کمکی در بهسازی و اصلاح خواص مهندسی خاک از دیر باز مورد توجه بشر بوده است. امروزه کارایی و توانایی روش تسلیح خاک در ارائه راهکارهای عملی مناسب در پروژههای مختلف موجب شده تا این دانش به سرعت جای خود را در مهندسی ژئوتکنیک باز نماید. در راستای افزایش ظرفیت باربری خاک و کاهش نشستهای آن، سامانههای سلولی ژئوسینتتیکی (GCS) ابداع شده است، که این سامانهها متشکل از قاب، پوسته ژئوسینتتیکی و خاک هستند. در نوشتار حاضر، رفتار تحلیلی و آزمایشگاهی سامانههای سلولی ژئوسینتتیکی کوچک مقیاس بر روی نمونههای استوانهای پرشده از ماسه سواحل دریای خزر و به ارتفاع 5/10 و قطر 10 سانتیمتر در شرایط مسلح و غیرمسلح بررسی شده است. بررسیهای آزمایشگاهی در دستگاه سه محوری و در شرایط فشار همه جانبه خارجی صفر و بررسیهای تحلیلی با استفاده از نرم افزار اجزای محدود ABAQUS 6.7 انجام شده است. همچنین در این نوشتار، تأثیر مسلح کنندههای قائم و افقی، تعداد و آرایش آنها در افزایش ظرفیت باربری، کاهش نشست و تغییرشکلهای جانبی نمونه، مورد ارزیابی قرار گرفته است. همخوانی مناسبی بین نتایج بهدست آمده از بررسیهای تحلیلی و آزمایشگاهی وجود دارد و در همه موارد بررسیهای تحلیلی نتایج محافظهکارانهتری نسبت به نتایج بررسیهای آزمایشگاهی ارائه میدهد. افزون بر نتایج نشان میدهد المانهای تسلیح قائم نسبت به المانهای تسلیح افقی به میزان قابل توجهی سبب افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست سیستم سلولی ژئوسینتتیکی (GCS) میشوند، اما تغییر شکلهای جانبی نمونه در تسلیح افقی نسبت به تسلیح قائم کمتر است.