طاهره ربانی؛ نادر تقی پور؛ رضا اهری‌پور
چکیده
ناحیه زغال‌دار قشلاق با داشتن نهشته‌های زغالسنگی متعلق به گروه شمشک، بخشی از یک ناودیس بزرگ در ناحیه البرز خاوری است. به منظور بررسی شرایط محیط دیرینه نهشت زغالسنگها بر پایه شواهد سنگ‌نگاری آلی و معدنی و نمودار رخساره‌ای، از 11 لایه زغالسنگی متعلق به 4 معدن در حال استخراج نمونه‌برداری شد. کانی‌هایی مانند کوارتز، کائولینیت، ...
بیشتر
ناحیه زغال‌دار قشلاق با داشتن نهشته‌های زغالسنگی متعلق به گروه شمشک، بخشی از یک ناودیس بزرگ در ناحیه البرز خاوری است. به منظور بررسی شرایط محیط دیرینه نهشت زغالسنگها بر پایه شواهد سنگ‌نگاری آلی و معدنی و نمودار رخساره‌ای، از 11 لایه زغالسنگی متعلق به 4 معدن در حال استخراج نمونه‌برداری شد. کانی‌هایی مانند کوارتز، کائولینیت، پیریت، سیدریت، بیوتیت، مونتموریلونیت و دولومیت در معادن زغال‌سنگ قشلاق تشخیص داده شد. شاخص آب زیرزمینی (GWI) نشانگر شرایط هیدرولوژیکی Ombrotrophic برای لایه‌های زغالسنگی ناحیه زغال‌دار قشلاق است. لایه‌های K13 و K11 به دلیل داشتن مقدار مواد معدنی بیشتر نسبت به دیگر لایهها، دارای مقدار GWI بالاتری هستند. شاخص پوشش گیاهی (VI) این زغالسنگها کمتر از 3 است که میتواند دلیلی بر برتری گیاهان آبزی/علفی در تشکیل این زغالسنگها باشد. دادههای سنگ‌نگاری آلی و معدنی به همراه نمودار رخساره‌ای، گویای شرایط بیهوازی تا کم اکسیژن، آلکالن و تغییرات سطح ایستابی به همراه مجاورت نسبی به سوی محیطهای دریایی است.
محمدعلی رجب‌زاده؛ زهره قربانی؛ مرتضی جلالی‌فرد؛ مهدی محمدزاده
چکیده
ناحیه زغال‌دار پروده با گستره 1200 کیلومتر از جمله حوضه‌های مهم زغال‌دار خاور ایران مرکزی است که در 75 کیلومتری جنوب خاوری شهرستان طبس و میان طول‌های جغرافیایی ´15°56 تا´45°56 و عرض‌های جغرافیایی ´50°32 تا´05°33 قرار گرفته است. ذخایر زغال این ناحیه با سن تریاس بالایی از نوع بیتومینی با مواد فرار کم، خاکستر بالا و گوگرد ...
بیشتر
ناحیه زغال‌دار پروده با گستره 1200 کیلومتر از جمله حوضه‌های مهم زغال‌دار خاور ایران مرکزی است که در 75 کیلومتری جنوب خاوری شهرستان طبس و میان طول‌های جغرافیایی ´15°56 تا´45°56 و عرض‌های جغرافیایی ´50°32 تا´05°33 قرار گرفته است. ذخایر زغال این ناحیه با سن تریاس بالایی از نوع بیتومینی با مواد فرار کم، خاکستر بالا و گوگرد متوسط تا بالا هستند که در بخش قدیر سازند نایبند جای گرفته‌اند. گوگرد پیریتی مهم‌ترین گونه شیمیایی گوگرد در لایه‌های زغالی است. کانی‌های کوارتز، ایلیت-کائولینیت، پیریت و کلسیت به ترتیب فراوان‌ترین کانی‌های سیلیکاتی، رسی، سولفیدی و کربناتی در لایه‌های زغالی منطقه هستند. نسبت به پوسته بالایی، عناصر اصلی غنی‌شدگی و عناصر فرعی تهی‌شدگی نشان می‌دهند. به جز عناصر کادمیم، لیتیم، آرسنیک و روی، لایه‌های زغال‌دار پروده با زغال‌سنگ‌های جهان و آمریکا همانند هستند. بر پایه شاخص غنی‌شدگی، عناصر آرسنیک، کبالت و کادمیم در رأس آلاینده‌های منطقه پروده قرار دارند. همبستگی بالای میان میزان خاکستر و عناصر سیلیسیم، پتاسیم و آلومینیم نشانگر ترکیب آلومینوسیلیکاتی خاکستر است. همچنین همبستگی بالای میان مقدار کادمیم، کبالت و آرسنیک با آهن و گوگرد پیریتی، تجمع این عناصر را در فاز سولفیدی نشان می‌دهد که در تحلیل آماری عاملی و خوشه‌ای نیز تأیید می‌شود. شاخص جداسازی نشانگر افزودگی لیتیم، مولیبدن، مس و سرب در بخش کنسانتره است و نشان می‌دهد که این عناصر دارای پیوند آلی با بخش ماسرالی زغال هستند. بقیه عناصر فرعی به دلیل حضور در بخش کانیایی زغال‌سنگ در خاکستر غنی شده‌اند.
