الهام فرشید؛ بهاءالدین حمدی؛ واچیک هایراپطیان؛ سید علی آقانباتی
چکیده
برش کوه باغوک در 50 کیلومتری شمال باختری شهر آباده برای اولین بار بر پایه کنودونتها بررسی شده است. ناحیه آباده یکی از مهمترین مناطق برای بررسی گذر رسوبات پرمین- تریاس در ایران است. با توجه به فراوانی کنودونتها در این برش، زیستزون کنودونتی Clarkina orientalis برای پایان ووچیاپنگین (Wuchiapingian) یا جلفین و 7 زیستزون کنودونتی 1) Clarkina subcarinata، ...
بیشتر
برش کوه باغوک در 50 کیلومتری شمال باختری شهر آباده برای اولین بار بر پایه کنودونتها بررسی شده است. ناحیه آباده یکی از مهمترین مناطق برای بررسی گذر رسوبات پرمین- تریاس در ایران است. با توجه به فراوانی کنودونتها در این برش، زیستزون کنودونتی Clarkina orientalis برای پایان ووچیاپنگین (Wuchiapingian) یا جلفین و 7 زیستزون کنودونتی 1) Clarkina subcarinata، 2) Clarkina changxingensis، 3) Clarkina bachmann، 4) Clarkina nodosa،5) Clarkina abadehensis، 6)Clarkina yeni و 7)Clarkina hauschkei و 3 واحد سنگی بدون سنگواره شاخص برای چانگزینگین (Changhsingian) یا دورآشامین و دو زیستزون کنودونتی شامل 1)Hindeodus parvus- Isarcicella staeschei و 2) Isarcicella isarcica برای قاعده تریاس، گریسباخین (ایندوئن) شناسایی شده است. با توجه به محدوده سنی به دست آمده از برش باغوک، این ناحیه با برخی نقاط جهان از جمله جنوب چین، هندوستان، آلپ، قفقاز شمالی و با محدوده هایی از ایران مانند شمال باختر ایران، آمل، شهرضا (شاهزاده سید علی اکبر) و همبست قابل مقایسه است. همچنین بر پایه مطالعات انجام شده و تکیه بر نوع سنگوارهها، از دید ژرفاسنجی و وجود ساختارهای استروماتولیت، شواهد گویای ژرفای کم حوضه در مرز پرمین- تریاس است.
مریم نورالدینی؛ سمانه رحمتی؛ مهدی یزدی
چکیده
برشهای مورد بررسی در جنوب باختری ایران مرکزی، در ناحیه آباده واقع شده است. سنگشناسی اصلی رسوبات در این بخش شامل شیل، ماسهسنگ و سنگآهک است. بررسی کنودونتهای این برش منجر به شناسایی چهار زیستزون شد که شامل: Idiognathodus delicates Zone(باشکرین- موسکوین)،ZoneStreptognathodus oppletus (کازیموین تا ژلین آغازین)وSweetognathus whitei Zone،Neostreptognathodus pequopensis Zone (آرتینسکین) ...
بیشتر
برشهای مورد بررسی در جنوب باختری ایران مرکزی، در ناحیه آباده واقع شده است. سنگشناسی اصلی رسوبات در این بخش شامل شیل، ماسهسنگ و سنگآهک است. بررسی کنودونتهای این برش منجر به شناسایی چهار زیستزون شد که شامل: Idiognathodus delicates Zone(باشکرین- موسکوین)،ZoneStreptognathodus oppletus (کازیموین تا ژلین آغازین)وSweetognathus whitei Zone،Neostreptognathodus pequopensis Zone (آرتینسکین) است. بر مبنای کنودونتهای شناسایی شده سن باشکرین- ژلین آغازین برای سازند سردر و آرتینسکین برای نهشتههای پرمین (معادل سنی سازند خان) در این ناحیه در نظر گرفته شده است. بر این اساس، مرز کربنیفر- پرمین در این ناحیه به صورت ناپیوستگی فرسایشی (Paraconformity) است. مقایسه این ناحیه با مناطق همجوار نشان داد که که این مناطق همانند دیگر نقاط ایران پس از اشکوب کازیموین از آب خارج شده و فرسایش شدیدی در ناحیه حاکم شده است. سپس با آغاز ذوب یخچالها و در پرمین زیرین بر اثر پیشروی دوباره دریا، منطقه به زیر آب میرود البته حوضه رسوبی در این بخش از ایران مرکزی نسبت به مناطق همجوار از ژرفای بسیار کمتری برخوردار بوده است.