رسوب شناسی
نجمه اعتمادسعید؛ مهدی نجفی؛ نوید زین العابدین قویم؛ عبدالرضا قدس
چکیده
این مطالعه آنالیز رخساره‌ای و تعیین محیط نهشتی را از رسوبات نئوژن در شمال فروبار دزفول، در فرودیواره‌ی گسل پیشانی کوهستان زاگرس ارائه می‌دهد. رسوبات نئوژن در این ناحیه، شامل سازندهای میشان، آغاجاری و بختیاری می‌باشند، که با بیش از 5 کیلومتر، ضخیم‌ترین توالی حوضه پیش‌بومی زاگرس را به خود اختصاص داده‌اند. از آن جایی که این رسوبات ...
بیشتر
این مطالعه آنالیز رخساره‌ای و تعیین محیط نهشتی را از رسوبات نئوژن در شمال فروبار دزفول، در فرودیواره‌ی گسل پیشانی کوهستان زاگرس ارائه می‌دهد. رسوبات نئوژن در این ناحیه، شامل سازندهای میشان، آغاجاری و بختیاری می‌باشند، که با بیش از 5 کیلومتر، ضخیم‌ترین توالی حوضه پیش‌بومی زاگرس را به خود اختصاص داده‌اند. از آن جایی که این رسوبات هم‌زمان با کوهزایی اصلی زاگرس نهشته شده‌اند، تاریخچه‌ی رویدادهای دگرریختی منطقه را در خود ثبت کرده‌اند. در این مطالعه، نه رخساره‌ی سنگی بر اساس لیتولوژی، اندازه‌ی دانه، ساختمان‌های رسوبی و هندسه‌ی لایه‌ها شناسایی شدند که در سه مجموعه‌ی رخساره‌ای دسته بندی می‌شوند: الف) با غلبه‌ی گراول (Gm، Gp)، ب) با غلبه‌ی ماسه (Sh، St، Sp، Sr، Sm) و ج) با غلبه‌ی گل (Fm، Fl). علاوه بر این، دو ایکنوفاسیس دریایی اسکولایتوس و کروزیانا نیز در قاعده‌ی سازند آغاجاری مشاهده گردیدند. بنابر نتایج این مطالعه، قرارگیری رخساره‌ها بر روی یکدیگر نشان دهنده‌ی یک توالی کلی کم عمق شونده به سمت بالا در نهشته‌های پیش‌بومی نئوژن در فروبار دزفول است. این نهشته‌ها به ترتیب در محیط‌های دریای حاشیه ای (سازند میشان)، ساحل سیلیسی آواری (بخش پایینی سازند آغاجاری)، رودخانه‌ی مئاندری (بخش بالایی سازند آغاجاری) و در نهایت رودخانه‌ی گیسویی (سازند بختیاری) نهشته شده است. با توجه به ثابت بودن سطح جهانی آب دریاها در این دوره (حدود 13 تا 3 میلیون سال قبل)، تکامل محیط نهشتی در شمال فروبار دزفول توسط دگرریختی‌های تکتونیکی، شامل گسلش و چین‌خوردگی، کنترل شده است.
حسین غلامعلیان؛ رویا فناطی رشیدی؛ سید هادی سجادی
چکیده
سازند میشان در برش گهره (شمال بندرعباس) جهت مطالعه خارداران مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه سیستماتیک خارداران نشان دهنده وجود دو راسته اسپاتانگوئیدا و کلیپ آستروئیدا در برش مورد مطالعه می‌باشد. پنج گونه خاردار شناسایی شده در این منطقه عبارتند از: Clypeaster sp., Clypeaster goirensis, Schizaster granti, Moira adamthi, Maretia ranjitpurensis. وجود سنگواره‌های همراه ...
بیشتر
سازند میشان در برش گهره (شمال بندرعباس) جهت مطالعه خارداران مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه سیستماتیک خارداران نشان دهنده وجود دو راسته اسپاتانگوئیدا و کلیپ آستروئیدا در برش مورد مطالعه می‌باشد. پنج گونه خاردار شناسایی شده در این منطقه عبارتند از: Clypeaster sp., Clypeaster goirensis, Schizaster granti, Moira adamthi, Maretia ranjitpurensis. وجود سنگواره‌های همراه با این مجموعه از جمله روزنبران شاخص مانند Orbulina universaوGlobigerinoides trilobus، سن میوسن میانی را برای لایه‌های حاوی خارداران ثابت کرده است.
آرمین صالحپور؛ بهنام اویسی؛ محمدرضا قاسمی
چکیده
در کمربندهای چین و راندگی که به صورت نازک‌پوست دگرریخت می‌شوند، چگونگی دگرشکلی نه تنها ارتباط تنگاتنگی با مقاومت در برابر لغزش در امتداد یک سطح فراکنشی زیرین دارد، بلکه به وجود سطوح فراکنشی یا واحدهای کم‌قوام درگوه هم بستگی دارد. در کمربند چین و راندگی زاگرس، طبقات فراکنشی و شکل‌پذیر شناخته شده مانند سازند گچساران (در سطح های بالایی) ...
بیشتر
در کمربندهای چین و راندگی که به صورت نازک‌پوست دگرریخت می‌شوند، چگونگی دگرشکلی نه تنها ارتباط تنگاتنگی با مقاومت در برابر لغزش در امتداد یک سطح فراکنشی زیرین دارد، بلکه به وجود سطوح فراکنشی یا واحدهای کم‌قوام درگوه هم بستگی دارد. در کمربند چین و راندگی زاگرس، طبقات فراکنشی و شکل‌پذیر شناخته شده مانند سازند گچساران (در سطح های بالایی) و سازند هرمز (سطح‌های پایینی) نقش بسزایی در نحوه دگرریختی بازی می‌کنند. هرچند در بسیاری موارد در گستره زاگرس فرایند دگرریختی کم‌ژرفا توسط سازند گچساران کنترل می‌شود ولی در منطقه مورد بررسی، به دلیل تفاوت رخساره سازند گچساران انتظار می‌رود که واحدهای کم‌قوام سطح‌های بالاتر (مانند سازند میشان به سن میوسن میانی و بخش بالایی سازند آغاجاری) نقش مؤثرتری در ناجفت‌شدگی دگرریختی کم‌ژرفا از رسوبات زیرین و کمک در گسترش فرایند خروج هسته ناودیس در ساختارهای از پیش‌موجود بازی کنند. ساختار ناودیسی انوه در شمال شهر بستک، با روند خاوری– باختری از جمله ساختارهای فعال در منطقه می‌باشد که آثار فرایش جوان در امتداد آن و به‌ویژه در یال شمالی ساختار به شکل سطوح فرسایشی جوان تظاهر یافته است. به منظور بررسی الگوی پراکندگی و چگونگی دگرشکلی در امتداد این ساختار، برش ساختاری به درازای 32 کیلومتر تهیه شد. همچنین تغییر شکل عمودی نشانگرهای ریخت‌زمین‌ساختی در یال شمالی ناودیس انوه اندازه‌گیری شد. با انطباق و مقایسه نیمرخ‌های برداشت‌شده در عرض این ساختار تلاش گردید تا الگو و میزان فرایش در امتداد خاوری و باختری ساختار مورد بررسی قرار گیرد. انتظار می‌رود که این‌چنین تغییرشکل‌های کم‌ژرفا در منطقه به شکل غیرلرزه‌زا گسترش یابد.
فاطمه حسینی پور؛ محمدجواد حسنی؛ محمد داستانپور
چکیده
عضو سنگ آهک گوری از سازند میشان در جنوب خاوری حوضه زاگرس (شمال بندرعباس) از لایه‌های سنگ‌آهک مارنی دارای پوسته‌های اویسترها تشکیل شده است. 7 گونه از Ostreidae و Gryphaeidae شناسایی شده‌اند که متعلق به چهار جنس (Crassostrea, Cubitostrea, Ostrea and Hyotissa و شامل Cubitostrea ...
بیشتر
عضو سنگ آهک گوری از سازند میشان در جنوب خاوری حوضه زاگرس (شمال بندرعباس) از لایه‌های سنگ‌آهک مارنی دارای پوسته‌های اویسترها تشکیل شده است. 7 گونه از Ostreidae و Gryphaeidae شناسایی شده‌اند که متعلق به چهار جنس (Crassostrea, Cubitostrea, Ostrea and Hyotissa و شامل Cubitostrea frondosa, Cubitostrea dubertreti, Cubitostrea digitalina, Crassostrea gryphoides, Hyotissa virleti, Ostrea vesitata و Ostrea plicatulaهستند. این فسیلها برای اولین بار از حوضه زاگرس گزارش می‌شوند. سن این نهشته‌ها با توجه به حضور Borelis melo curdica بوردیگالین تعیین شده است. روش زندگی خوابیده (Recliner)، همراه بودن کفههای راست و چپ با هم و کم بودن آثار فرسایش در سطح پوسته این دوکفهایها نشان از دفن این مجموعه بهصورت درجا، در محیطی کم‌ژرفا با شوری بالا، نزدیک ساحل و با نرخ متوسط تا کم رسوبگذاری دارد. مجموعههایی از اویسترهای میوسن پیشین همانند مجموعه مورد مطالعه، از دیگر نقاط تتیس نیز گزارش شده که نشاندهنده وجود یک راه ارتباطی آبی در طول زمان میوسن پیشین با تتیس است. بنابراین از اویسترها میتوان برای تطابق گسترش جغرافیای دیرینه نهشته‌های میوسن پیشین استفاده کرد.
