سنگ شناسی
سیدوحید شاهرخی
چکیده
توده گرانیتوئیدی دالایون در جنوب بروجرد و در شمال استان لرستان واقع شده و بخشی از پهنه دگرگونی سنندج-سیرجان است. ترکیب سنگ‌شناسی این توده شامل گرانودیوریت، گرانیت، پگماتیت‌گرانیت، تونالیت، کوارتزدیوریت، پگماتیت‌تورمالین‌دار، و رگه‌های کوارتز تورمالین است که در سنگ‌های آتشفشانی و دگرگونی ناحیه‌ای نفوذ کرده است. مجموعه کانی‌های ...
بیشتر
توده گرانیتوئیدی دالایون در جنوب بروجرد و در شمال استان لرستان واقع شده و بخشی از پهنه دگرگونی سنندج-سیرجان است. ترکیب سنگ‌شناسی این توده شامل گرانودیوریت، گرانیت، پگماتیت‌گرانیت، تونالیت، کوارتزدیوریت، پگماتیت‌تورمالین‌دار، و رگه‌های کوارتز تورمالین است که در سنگ‌های آتشفشانی و دگرگونی ناحیه‌ای نفوذ کرده است. مجموعه کانی‌های توده گرانودیوریتی با شاخص رنگی لوکوکرات تا مزوکرات شامل کانی‌های اصلی کوارتز، پلاژیوکلاز، ارتوز و میکروکلین و کانی‌های فرعی بیوتیت، موسکویت، زیرکن، گارنت، آپاتیت، روتیل، لوکوکسن، کانی‌های تیتانیوم‌دار و اسفن می‌باشد. کانی شاخص فرومنیزین در این سنگ‌ها بیوتیت است که از لحاظ ترکیبی غنی از منیزیم و فقیر از کلر بوده و ماهیت اولیه دارند. مقدار نسبت Fe/Fe+Mg میانگین (apfu)44/0 را نشان می‌دهد که بر این اساس میکاهای مورد بررسی در محدوده بیوتیت و در میان قطب سیدروفیلیت و آنیت جای می‌گیرند. میانگین دمای تبلور بیوتیت‌ها ⁰C681 و میانگین فشار تشکیل بر اساس آلومینیوم کل بیوتیت‌ها kb95/2 است که نشان‌دهنده تشکیل در عمق کم است. بر اساس نسبت‌های MgO، FeO و Al2O3 بیوتیت‌ها، ماگمای سازنده گرانودیوریت از نوع کالک آلکالن کوهزائی است. وجود فوگاسیته نسبتاً بالای اکسیژن و محیط اکسیدان نشان‌دهنده ماگمای با منشأ مخلوط گوشته-پوسته و سنگ میزبان سری گرانیتوئیدی مگنتیتی و گرانیتوئید نوع I برای بیوتیت‌ها است.
رامین صمدی؛ حسن میرنژاد؛ علی‌اکبر بهاری‌فر؛ سید جمال شیخ ذکریایی
چکیده
در شمال باختری منطقه خلج واقع در جنوب مشهد، واحدهای دگرگونی فیبرولیت گارنت استارولیت میکاشیست و استارولیت گارنت میکاشیست در امتداد جنوب خاوری تا شمال باختری و به موازات مجموعه دگرگونی کوه معجونی رخنمون دارند. کانی‌شناسی این دو واحد دگرگونی مشابه بوده و دارای کوارتز، بیوتیت، استارولیت، آلماندین، مسکوویت، زیرکن و ایلمنیت ...
بیشتر
در شمال باختری منطقه خلج واقع در جنوب مشهد، واحدهای دگرگونی فیبرولیت گارنت استارولیت میکاشیست و استارولیت گارنت میکاشیست در امتداد جنوب خاوری تا شمال باختری و به موازات مجموعه دگرگونی کوه معجونی رخنمون دارند. کانی‌شناسی این دو واحد دگرگونی مشابه بوده و دارای کوارتز، بیوتیت، استارولیت، آلماندین، مسکوویت، زیرکن و ایلمنیت هستند؛ افزون بر این، فیبرولیت گارنت استارولیت میکاشیست دارای فیبرولیت و استارولیت گارنت میکاشیست دارای کلریت و تورمالین است. نتایج فشارسنج GBMAQ و دماسنج گارنت - بیوتیت بیانگر دماهای 560 و 605 درجه سانتی‌گراد برای فیبرولیت گارنت استارولیت میکاشیست در فشار 5/3 و 5 کیلوبار و دمای 489 و 547 درجه سانتی‌گراد (در محدوده فشار 5/3 تا 5 کیلوبار) برای استارولیت گارنت میکاشیست است. روند افزایش دما و فشار در هنگام رشد گارنت بیانگر تأثیر رخداد دگرگونی ناحیه‌ای و حرارتی بر تشکیل این سنگ‌ها است. بر اساس بررسی و مقایسه مجموعه‌های کانی‌شناسی در سیستم KFMASH، درجه دگرگونی ناحیه‌ای در حد اوایل رخساره آمفیبولیت (در استارولیت گارنت میکاشیست) تا رخساره آمفیبولیت میانی (در فیبرولیت گارنت استارولیت میکاشیست) است. نفوذ توده گرانیتوییدی خلج و انتشار حرارتی آن موجب افزایش دمای دگرگونی به اوایل رخساره آمفیبولیت (در استارولیت گارنت میکاشیست) و رخساره آمفیبولیت میانی (در فیبرولیت گارنت استارولیت میکاشیست) و در نتیجه پایداری و تشکیل فیبرولیت در نمونه‌های نزدیک‌تر به توده (فیبرولیت گارنت استارولیت میکاشیست) شده است.
