@article { author = {Shavvakhi, Firouzeh and Madanipour, Saeed and Rastad, Ebrahim}, title = {Structural analysis of the South Nataz Region, evidence for interaction of the dextral transpression on earlier thrust faults in central Iran}, journal = {Scientific Quarterly Journal of Geosciences}, volume = {30}, number = {118}, pages = {255-268}, year = {2021}, publisher = {Geological Survey of Iran}, issn = {1023-7429}, eissn = {2645-4963}, doi = {10.22071/gsj.2020.210876.1732}, abstract = {South Natanz Area is structurally located in the western part of the Central Iranian structural zone and central part of the Orumieh-Dokhtar magmatic belt at southwestern termination of the Qom-Zefreh Fault. Our structural data represents older generation of E-W to NW-SE thrust faults as Fasakhod Fault that juxtaposes Permian- Triassic (Jamal, Nayband and Shotori Formations) over younger rock units. Most of the thrust faults have been cross cut with younger generation of strike-slip fault system. These mainly post Eoene strike slip fault systems are structurally linke to Qom-Zefreh Fault zone. On the other hand, they developed as strike slip orders of the Qom-Zefreh Fault system in central part of the Orumieh-Dokhtar magmatic belt. Integration of the structural data set with stratigraphic unconformities observed in the south Natanz represet regional folding of the area during pre Early Cretaceous time. Subsequently, it has experienced regional extension as observed in the other parts of the central Iran during Early Cretaceous time. Major thrust faulting of the area has been occuered during post Late Createcous time. The final post Oligocene strike slip faulting related to the activation of the Qom- Zefreh fault has overprinted and cross cut older structural features.}, keywords = {Qom- Zefreh Fault,Fasakhod Fault,western Central Iranian,south Natanz}, title_fa = {الگوی تکامل ساختاری منطقه جنوب نطنز شاهدی از تقابل ترافشارش راستگرد بر راندگیهای قدیمی تر در ایران مرکزی}, abstract_fa = {منطقه جنوب در پایانه جنوب باختری سامانه گسلی قم- زفره در ایران مرکزی واقع است. تحلیل ساختاری این منطقه، نشان‌دهنده آن است که گسل‌های راندگی اولیه با روند عمومی خاوری– باختری تا شمال باختری– جنوب خاوری همچون گسل فسخود واقع به‌طور عمده مجموعه واحدهای رسوبی قدیمی پرمین– تریاس (سازندهای جمال،‌ نایبند و شتری) را بر روی واحدهای جوان‌تر رانده است. این مجموعه در ادامه توسط گسل‌های امتدادلغز با روندهای شمال باختر– جنوب خاور و شمال خاور– جنوب باختر قطع و جابجا شده‌اند. این مجموعه‌های امتدادلغز جوان‌تر از ائوسن، در ارتباط با فعالیت‌های راستالغز گسل قم- زفره بوده و رده‌های پایین‌تر منشعب شده از پهنه اصلی این گسل می‌باشند. تلفیق داده‌های ساختاری و شواهد زمان‌بندی تغییرشکل بدست آمده از ناپیوستگی‌های عمده نشانگر آن است که این منطقه در بازه زمانی قبل از کرتاسه زیرین چین‌خوردگی ناحیه‌ای را پشت سر گذاشته است و در ادامه در بازه زمانی کرتاسه زیرین مطابق با سایر بخشهای ایران مرکزی کشش ناحیه ای را متحمل شده است. راندگی‌های مشاهده شده در منطقه، در بازه زمانی پس از کرتاسه زیرین‌ در منطقه اتفاق افتاده است. و در نهایت تغییرشکل‌های جوانتر از الیگوسن مرتبط با رده‌های گسلی، گسل قم– زفره ساختارهای قدیمی‌تر را قطع و جابجا نموده است.}, keywords_fa = {گسل قم-زفره,گسل فسخود,حاشیه باختری ایران مرکزی,جنوب نطنز}, url = {http://www.gsjournal.ir/article_121981.html}, eprint = {http://www.gsjournal.ir/article_121981_5fec5721f3fc623b6e700e6717449b9c.pdf} }