رضا هفتلنگ؛ مسیح افقه؛ سیدعلی آقانباتی؛ مهناز پروانهنژاد شیرازی
چکیده
ردیفهای سنگی و زیستی کرتاسه در برش بهار، در جنوب اصفهان، به ستبرای واقعی 147 متر، شامل شیلهای مدادی دارای آمونیتهای بودانتیسراس آلبین به رنگ سبز زیتونی متمایل به خاکستری هستند که بهصورت میانلایه، شیلهای آهکی دارند و با یک ناپیوستگی فرسایشی توسط سنگآهک ماسهای گلوکونیتدار به سن تورونین پیشین پوشیده شدهاند که بر پایه ...
بیشتر
ردیفهای سنگی و زیستی کرتاسه در برش بهار، در جنوب اصفهان، به ستبرای واقعی 147 متر، شامل شیلهای مدادی دارای آمونیتهای بودانتیسراس آلبین به رنگ سبز زیتونی متمایل به خاکستری هستند که بهصورت میانلایه، شیلهای آهکی دارند و با یک ناپیوستگی فرسایشی توسط سنگآهک ماسهای گلوکونیتدار به سن تورونین پیشین پوشیده شدهاند که بر پایه تقسیمبندی دانهام، از دید دانهبندی وکستون و به ندرت گرینستون هستند. این واحد بر پایه زیستزون، با زیستزون شماره 27 معرفی شده توسط Wynd (1965) همخوانی دارد و معادل سازند سروک در زاگرس است. سنگآهک مارنی و سنگآهک دارای دوکفهای اینوسراموس با میانلایههایی از مارن به دیرینگی اواخر تورونین میانی- تورونین پسین- کنیاسین تا ابتدای سانتونین، ترادفهای جوانتر این برش هستند که میتوانند معادل سازند سورگاه باشند. این واحد بر پایه زیستزون، با زیستزون شماره 28 معرفی شده توسط Wynd (1965) همخوانی دارد؛ همچنین بر پایه تقسیمبندی دانهام، از دید دانهبندی پکستون و در بخشهایی باندستون است. همبری زیرین این واحد بهصورت همشیب و پیوسته با سنگآهک ماسهای گلوکونیتدار و همبری بالایی آن بهصورت پیوسته و همشیب با مارن و میانلایههایی از سنگآهکهای سانتونین- کامپانین است. پس از مقایسه برش بهار با برش جنوب خاور لرستان (تاقدیس پشت جنگل) مطالعه شده توسط آزادبخت (1394) این نتایج حاصل شد: از دید سنگ/زیستچینهنگاری، سنگآهکهای ستبر تا نازکلایه به رنگ خاکستری روشن تا تیره با میانلایههایی از مارن، برش تاقدیس پشت جنگل با سنگآهک اینوسراموسدار و سنگآهک مارنی با میانلایههایی از مارن برش بهار، همخوانی دارد که از دید سنی به دیرینگی تورونین پیشین تا ابتدای کامپانین هستند. به دلیل همخوانی زیاد سنگچینهنگاری و زیستچینهنگاری برش بهار در جنوب اصفهان (ایران مرکزی) و برش تاقدیس پشت جنگل در جنوب خاور لرستان، چنین دریافت میشود که شاخهای از دریای لرستان در زمانهای تورونین- کنیاسین پیشروی کرده و بخشهایی از جنوب اصفهان را پوشش میداده است.
رضا میرزایی محمودآبادی؛ یعقوب لاسمی؛ مسیح افقه
چکیده
سازند شیلی پابده به سن پالئوسن- الیگومیوسن در فارس، خوزستان و لرستان گسترش دارد. مرز زیرین سنگچینهای این سازند در منطقه شیراز توسط بخش شیل ارغوانی از سازند گورپی مشخص میشود. مرز بالایی آن با سازند آسماری تدریجی و همساز است. به منظور مطالعه محیط رسوبی و چینهنگاری سکانسی سازند پابده در منطقه شیراز تعداد 2 برش چینهنگاری(زنجیران ...
بیشتر
سازند شیلی پابده به سن پالئوسن- الیگومیوسن در فارس، خوزستان و لرستان گسترش دارد. مرز زیرین سنگچینهای این سازند در منطقه شیراز توسط بخش شیل ارغوانی از سازند گورپی مشخص میشود. مرز بالایی آن با سازند آسماری تدریجی و همساز است. به منظور مطالعه محیط رسوبی و چینهنگاری سکانسی سازند پابده در منطقه شیراز تعداد 2 برش چینهنگاری(زنجیران و شاهنشین) انتخاب و بررسی شد. مطالعات سنگشناسی به شناسایی 9 رخساره میکروسکوپی پلاژیک و آهکهای دوباره نهشته شده انجامید. آهکهای دوباره نهشته شده در زمان بالا بودن سطح آب دریا و نرخ بالای تولید کربنات و ریزش آن به بخش ژرف دریا شکل گرفتهاند. مطالعات چینهنگاری سکانسی نشان میدهد که سازند پابده در منطقه مورد مطالعه از دو سکانس رسوبی تشکیل شده است. در برش زنجیران مرز زیرین و بالایی سکانس 1 از نوع دوم و مرز بالایی سکانس رسوبی 2 از نوع پیوستگی هم ارز با ناپیوستگی است. در برش شاهنشین مرز زیرین از نوع دوم و مرز بالایی از نوع پیوسته همارز با ناپیوستگی است.
خسرو خسرو تهرانی؛ مسیح افقه؛ وحید احمدی
چکیده
در این تحقیق دو مقطع چینهشناسی از رسوبات سازندهای جهرم و آسماری انتخاب شده است. این مقاطع شامل برشهای صدرا و دودج بوده که در مجموع 645 متر از رسوبات پالئوسن پسین تا میوسن پیشین میانی را نشان میدهد. با مطالعه رخسارههای میکروسکوپی 360 مقطع میکروسکوپی و بررسی 12 نمونه تجزیه کیفی و کمی عناصر موجود با استفاده از روش X.R.F شرایط محیطی بیوتوپهای ...
بیشتر
در این تحقیق دو مقطع چینهشناسی از رسوبات سازندهای جهرم و آسماری انتخاب شده است. این مقاطع شامل برشهای صدرا و دودج بوده که در مجموع 645 متر از رسوبات پالئوسن پسین تا میوسن پیشین میانی را نشان میدهد. با مطالعه رخسارههای میکروسکوپی 360 مقطع میکروسکوپی و بررسی 12 نمونه تجزیه کیفی و کمی عناصر موجود با استفاده از روش X.R.F شرایط محیطی بیوتوپهای در برگیرنده هر یک از زیست زونهای شاخص روزنداران به دقت شناسایی شده است. به طور کلی روزنداران شاخص شناخته شده در این مقاطع به ترتیب از قدیم به جدید عبارتست از:
Miscellanea sp., Kathina sp., Fallotella alavensis Mangin, Opertorbitolites sp., Alveolina sp., Lituonella ruberti Stache, Rhapydionina urensis Sirel, Orbitolites complanatus Lamark, Somalina stefaninii Silvestri, Dictyoconus sp., Coskinolina liburnica Atache., Nummulites fabianii Prever, Silvestriella tetraedra Gumbel., Nummulites fichteli Michelotti, Austrotrillina howchini Schlumberger, Meandropsina anahensis Henson.
با توجه به فراوانی، نوع پوسته و نسبت درصد عناصر موجود در بیوتوپ هر زیستزون روزنداران در مقاطع فوق به لحاظ نوع روند تغییرات دیرینهبومشناسی محیط رسوبات پالئوسن پسین تا الیگوسن میانی میباشد.