نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• فاطمه حسینی پور ¹
• محمدجواد حسنی ²
• محمد داستانپور ³

¹ استادیار، دانشگاه پیام نور، واحد زنگی‌آباد، کرمان، ایران

² استادیار، گروه اکولوژی، پژوهشگاه علوم و فناوری پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران

³ استاد، مؤسسه آموزش عالی غیرانتفاعی کرمان، کرمان، ایران

چکیده

عضو سنگ آهک گوری از سازند میشان در جنوب خاوری حوضه زاگرس (شمال بندرعباس) از لایه‌های سنگ‌آهک مارنی دارای پوسته‌های اویسترها تشکیل شده است. 7 گونه از Ostreidae و Gryphaeidae شناسایی شده‌اند که متعلق به چهار جنس (Crassostrea, Cubitostrea, Ostrea and Hyotissa و شامل                                                                Cubitostrea frondosa, Cubitostrea dubertreti, Cubitostrea digitalina, Crassostrea gryphoides, Hyotissa virleti, Ostrea vesitata و Ostrea plicatulaهستند. این فسیل‌ها برای اولین بار از حوضه زاگرس گزارش می‌شوند. سن این نهشته‌ها با توجه به حضور Borelis melo curdica  بوردیگالین تعیین شده است. روش زندگی خوابیده (Recliner)، همراه بودن کفه‌های راست و چپ با هم و کم بودن آثار فرسایش در سطح پوسته این دوکفه‌ای‌ها نشان از دفن این مجموعه به‌صورت درجا، در محیطی کم‌ژرفا با شوری بالا، نزدیک ساحل و با نرخ متوسط تا کم رسوب‌گذاری دارد. مجموعه‌هایی از اویسترهای میوسن پیشین همانند مجموعه مورد مطالعه، از دیگر نقاط تتیس نیز گزارش شده که نشان‌دهنده وجود یک راه ارتباطی آبی در طول زمان میوسن پیشین با تتیس است. بنابراین از اویسترها می‌توان برای تطابق گسترش جغرافیای دیرینه نهشته‌های میوسن پیشین استفاده کرد.

کلیدواژه‌ها

• اویستر
• میوسن پیشین
• سازند میشان
• گوری
• زاگرس
• جغرافیای دیرینه
• پالئواکولوژی