نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده علوم زمین، گروه زمین‌شناسی، تهران ، ایران
2 دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم پایه، گروه زمین‌شناسی، تهران، ایران .
چکیده
منطقه فاریاب در انتهای جنوب خاوری پهنه سنندج- سیرجان در بخش داخلی کوهزاد زاگرس واقع شده و با واحدهای سنگ‌شناسی پالئوزوییک، دو مرحله چین‌خوردگی را نشان می‌دهد. این دو مرحله چین‌خوردگی در شرایط دگرشکلی شکل‌پذیر و الگوی چین‌خوردگی مکرر، به‌صورت پیشرونده رخ داده است. چینهای خوابیده نسل اول با سطح محوری دارای شیب متوسط به سمت شمال و میل محوری متغیر به سمت شمال باختر تا جنوب باختر در تمام واحدهای سنگ‌شناسی منطقه مورد مطالعه دیده می‌شوند. در تداوم چین‌خوردگی نسل اول، راندگیهایی در یالهای برگشته چینها روی داده است. تأثیر بارز راندگیها در حوضه مرکزی در شمال اندیس طلای زرترشت و لبه جنوبی این حوضه با جایگیری ورقه‌های عظیم از کالک شیست با میان لایه‌های مرمری کمپلکس سرگز به خوبی مشخص است. چین‌خوردگی نسل اول تحت سازوکار جریانی- خمشی، یالهای برگشته بریده شده، پهنه‌های برشی وابسته به راندگیها و دگرگونی واحدهای سنگی در رخساره شیست سبز از ویژگیهای مرحله اول چین‌خوردگی است. مرحله دوم به‌وسیله چین خوردن مجدد سطح محوری چینهای نسل اول در مقیاس بزرگ در سه تاقدیس پاسفید، زرترشت و زهمکان به‌خوبی دیده می‌شود. در این مرحله از چین‌خوردگی، راندگیهای نسل قبلی نیز چین خورده‌اند. داده‌های ســاختاری، تنوع جهت‌یــــابی محورهای چیــــن خوردگــــی نســـــل دوم را از S45W تا N80W نشــــــان می‌دهــــد که الگوهای تـــــداخلی Z on S ، M on S وS on S به‌خوبی معرف هم محور بودن دو نسل چین خوردگی هستند.
کلیدواژه‌ها
)