نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دکترا، سازمان صنعت، معدن و تجارت استان آذربایجان شرقی، تبریز، ایران
2 استاد، دانشگاه تبریز، دانشکده علوم طبیعی، گروه زمین شناسی، تبریز، ایران
3 استاد، دانشگاه فرارا، دانشکده علوم، گروه زمین شناسی، فرار، ایتالیا
4 استاد، دانشگاه میامی، گروه زمین شناسی، آکسفورد، اوهایو، ایالات متحده امریکا
چکیده
توده گابرویی میشو با راستای تقریبی خاوری - باختری با طول 30 کیلومتر و عرض 7 کیلومتر در داخل سنگ‌های رسوبی کهر با سن اینفرا‌کامبرین نفوذ کرده‌است. دایک‌های میکروگابرویی این توده نفوذی را قطع کرده‌اند. گابروها ترکیب شیمیایی تقریباً یکنواختی داشته و شامل کانی‌های اصلی پلاژیوکلاز و پیروکسن بوده و کانی‌های فرعی شامل الیوین، آمفیبول، بیوتیت، فلدسپار پتاسیم و کانی‌های کدر (اپاک) می‌باشد. بافت این گابروها اغلب به‌صورت دانه‌ای (گرانولر) آشکار است. نتایح حاصل از تجزیه نقطه‌ای کلینوپیروکسن‌های گابروهای میشو توسط الکترون میکروپروب، ترکیب کلینوپیروکسن‌ها را در حد دیوپسید تا اوژیت نشان می‌دهد. ماگمای تشکیل دهنده کلینوپیروکسن‌های گابروها در نمودارهای مختلف غالبا" سری ماگمایی تولئیتی و از نظر موقعیت زمین‌ساختی ویژگی‌های MORB را نشان می‌دهند. بلورهای کلینوپیروکسن گابروها عموماً حاوی مقادیر SiO2 بالا (wt%69/52-02/50)، عدد منیزیم [Mg/(Mg+Fe2+)] بالا و در حد (wt%42/82-59/78)، Al2O3 متغیر (wt%09/5-8/1)، TiO2 پایین (wt%33/1-53/0) و Na2O پایین (wt%47/0-21/0) و نسبت‌های پایین Al[6]/Al[4] (39/0-0) هستند که نشان‌دهنده شرایط تبلور نسبتاً فشار پایین ماگما است. دمای محاسبه شده برای کلینوپیروکسن‌ها در گابروها از 1027 تا 1306 درجه سانتی‌گراد متغیر بوده و فشار کمتر از 8 کیلوبار است. بررسی روند ترکیبات کلینوپیروکسن‌ها نشان می‌دهد که کلینوپیروکسن‌ها هیچ منطقه‌بندی را نشان نمی‌دهند و با سنگ زمینه در تعادل شیمیایی می‌باشند. اطلاعات بافتی و شیمی کانی نشان می‌دهد که کلینوپیروکسن‌ها احتمالاً از یک ماگمای تولئیتی مشتق شده از یک گوشته سنگ‌کره‌ای تهی شده متبلور می‌شوند که شیمی کل سنگ نیز این مطلب را تأیید می‌کند. نفوذ توده‌های گابرویی در یک رژیم زمین‌ساختی کششی کافت‌زایی به گسترش پوسته اقیانوسی پالئوتتیس در زمان کربنیفر آغازین در شمال باختری ایران انجامیده است.
کلیدواژه‌ها
)