نرگس شیردشتزاده؛ قدرت ترابی؛ رامین صمدی
چکیده
در بخشهای جنوبی افیولیت نایین قطعات آمفیبولیتی به رنگ سبز تیره درون اسکارنها دیده شد. این سنگها در نمونه دستی ظاهری شبیه به ارتوآمفیبولیتهای (سنگهای بازیک دگرگون) این افیولیت دارند، ولی از دید کانیشناسی کانیهای آمفیبول (هورنبلند منیزیمدار)، کلینوپیروکسن (دیوپسید)، گارنت (گروسولار - آندرادیت با Grs~63-87 And~12-35)، کوارتز و کمی ...
بیشتر
در بخشهای جنوبی افیولیت نایین قطعات آمفیبولیتی به رنگ سبز تیره درون اسکارنها دیده شد. این سنگها در نمونه دستی ظاهری شبیه به ارتوآمفیبولیتهای (سنگهای بازیک دگرگون) این افیولیت دارند، ولی از دید کانیشناسی کانیهای آمفیبول (هورنبلند منیزیمدار)، کلینوپیروکسن (دیوپسید)، گارنت (گروسولار - آندرادیت با Grs~63-87 And~12-35)، کوارتز و کمی کلسیت و ولاستونیت دارند. کلریت و پرهنیت نیز کانیهای ثانویه آنها هستند و بیشتر شکستگیها را پر کردهاند. مطالعات صحرایی، سنگنگاری و شیمی کانیها نشاندهنده برخی تفاوتهای کانیشناسی میان قطعات آمفیبولیتی دروناسکارنها و ارتوآمفیبولیتهای این افیولیت هستند. بهگونهای که شاید بتوان این قطعات آمفیبولیتی را الیستولیتهایی با خاستگاه رسوبی (مارنهای آهکی کف دریا) دانست که در پی دگرگونی ناحیهای در حد رخساره آمفیبولیت - گرانولیت در شرایط فوگاسیته کم اکسیژن به آمفیبولیت (پاراآمفیبولیت) تبدیل شدهاند.
نرگس شیردشتزاده؛ قدرت ترابی؛ رامین صمدی؛ توماس مایسل؛ سید ندیم حسینبخاری
چکیده
در منطقه درهده (در خاور افیولیت ملانژ نایین) پیکریتها درون زمینهای از پریدوتیتهای گوشته دیده میشوند. بر پایه مطالعات سنگنگاری و شیمی کانیها، این پیکریتها شامل الیوین (کریزولیت)، کلینوپیروکسن (دیوپسید) و ارتوپیروکسن (انستاتیت) با بافت کومولایی و درصد بسیار کمی (کمتر از 10 درصد حجمی) پلاژیوکلاز و کروماسپینل بهعنوان ...
بیشتر
در منطقه درهده (در خاور افیولیت ملانژ نایین) پیکریتها درون زمینهای از پریدوتیتهای گوشته دیده میشوند. بر پایه مطالعات سنگنگاری و شیمی کانیها، این پیکریتها شامل الیوین (کریزولیت)، کلینوپیروکسن (دیوپسید) و ارتوپیروکسن (انستاتیت) با بافت کومولایی و درصد بسیار کمی (کمتر از 10 درصد حجمی) پلاژیوکلاز و کروماسپینل بهعنوان کانیهای فرعی هستند. کاربرد روشهای زمین دمافشارسنجی کلینوپیروکسن نشاندهنده دمای تعادلی نزدیک به 1040 تا 1205 درجه سانتیگراد و فشار 6/8 کیلوبار برای تبلور کلینوپیروکسن درون مذاب است. تشکیل کانیهای آمفیبول و تالک و نیز نتایج دمافشارسنجی آمفیبول (در حدود 675 تا 700 درجه سانتیگراد و 8/4 تا 5/6 کیلوبار) نشان میدهد که این سنگها پس از تشکیل، همانند پریدوتیتهای گوشتهای میزبانشان، در ژوراسیک درجاتی از دگرگونی ناحیهای در حد رخساره آمفیبولیت را تحمل کردهاند. شیمی سنگ کل و ترکیب کروماسپینل نیز مؤید رخداد درجات بالای ذوببخشی گوشته و واکنشهای پیشرونده مذاب بالاآمده/سنگ دیواره در یک محیط فرافرورانش (سوپراسابداکشن) هستند که در آن، مذاب تولییتی تشکیل شده است. در هنگام تشکیل چنین مذاب بالاآمدهای، طی ریزش بلورهای الیوین، پیروکسنها و کمی پلاژیوکلاز اینترکومولوس از مذاب اولیه، پیکریتها با بافت کومولایی درون پریدوتیتهای گوشته تشکیل شدهاند.